Vanochtend zijn we al om half zes wakker. Het is toch wel apart om in een motel aan de weg te slapen. Voordat we gingen slapen hoorden we opeens wat kabaal. Dit bleek niets te zijn, maar toch….
Nu eerst maar eens gaan genieten van ons continentaal ontbijt. We vragen ons af waar dit is, maar zodra we bij de check in naar binnen lopen zien we het al. Er staan 2 thermoskannen, 1 met koffie en 1 met heet water. Hierbij staat een doos met muffins en nog een fles sinaasappelsap. We nemen een kopje thee met een muffin en gaan aan het tafeltje zitten met ons ontbijt. Je snapt al dat we heel snel klaar zijn met ontbijten.
Om 7 uur hebben we alles ingepakt en vervolgen we onze weg naar Grand Canyon.Eerst nog even tanken en gelijk een aantal wegenkaarten gekocht.
We rijden via Route 66. De weg is beter dan de snelweg en is erg leuk om te rijden. Wel is het erg verlaten. Zo af en toe kom je een huis tegen in de middle of nowhere. Na ongeveer 2 uur komen we aan in Seligman. Dit is een dorpje aan de Route 66. Hier stoppen we om even iets te gaan eten. We zien een Roadkill café en nemen hier burrito’s met eieren, bacon en aardappel. Sipke besteld ook een glas limonade. Als de limonade gebracht wordt is het toch weer even slikken. Dit is namelijk een erg grote jam pot voor maar 1,95 dollar.
We maken in het dorpje nog een paar foto’s en gaan dan weer op weg. Iets verderop is het erg druk. Dit blijkt het toeristische gedeelte te zijn, waardoor we blij zijn dat we net iets eerder gestopt zijn.
Eenmaal weer op de snelweg kom je de raarste dingen tegen. Zo zien we campers met hun auto eraan vast. Ook zie je hier auto’s met een extra karretje voor de scootmobiel. In Nederland hebben wij dit nog nooit gezien, maar hier is het erg normaal. Op de snelweg komen we tevens een bord tegen waarop staat dat fietsers bij de berm moeten fietsen. He wat doet zo’n bord hier nu? Uiteindelijk snappen we het en zien we 2 fietsers op de “vluchtstrook” fietsen. Hier mag je dus op de snelweg fietsen : ) We rijden verder door bossen en moeten opletten voor elanden. Deze komen we gelukkig niet tegen.
Na ongeveer 2 uur komen we aan bij de Grand Canyon. We besluiten hier een jaarpas voor de nationale parken te kopen. Als we bij de incheckbalie voor de lodges komen, blijkt dat we pas tegen 4 uur in de lodge kunnen. Dat houdt in dat we nog 4 uur moeten wachten, dus besluiten we om vast een stuk over de rim (de rand) te gaan lopen. We zien al gelijk dieren lopen. Eerst een eekhoorntje en daarna nog een hertje.
Na een paar mooie foto’s komen we bij de rim. Hier zie je de diepte en grootte van de grand canyon. Dit is heel erg cool, alleen knikken mijn knieeen van de hoogtevrees. Sipke gaat toch even van het pad af om hele mooie foto’s te maken, terwijl ik ondertussen doodsangsten uitsta. Ik zie hem al struikelen en in de afgrond vallen. Dit gebeurt natuurlijk niet want het is harstikke veilig.
Na een klein uurtje vind ik het wel genoeg en lopen we terug om te kijken of onze kamer al klaar is. Nog even de winkel in om wat snoepjes te kopen en ontbijt voor morgen. Bij terugkomst blijkt onze kamer klaar te zijn, dus kunnen we even rusten. We slapen hier in lodges, wat van de buitenkant niet veel lijkt. Gelukkig is de binnenkant verder ruim en goed.
Vanavond gaan we eten in het hotel op de rim waar je een goed uitzicht hebt over de canyon. Ik heb ook maar besloten dat we hier lopend heen gaan, dus weer over de rim. Ja als je dan toch hier bent, dan moet je het wel gaan bezichtigen hoe eng ik het ook vind.
Rond 6 uur vertrekken we naar de rim om de zonsondergang mee te maken. We lopen eerst hetzelfde stuk als vanmiddag. Na een half uurtje naderen we het restaurant. Onderweg zien we de canyons rood en geel oplichten. Terwijl Sipke mooie foto’s maakt, blijf ik nogal aan de linkerkant zover mogelijk weg bij de afgrond. Bij het restaurant ben ik eindelijk zover dat ik ook bij de rand durf te staan voor een foto. We maken ook nog een foto van ons samen terwijl we op de rand zitten. Deze foto is voor mij toch een bewijs dat hoe eng ik het ook vind het toch ook wel ontzettend gaaf is om dit allemaal mee te maken.
Rond kwart voor acht kunnen we gaan eten in het mooiste restaurant van de grand canyon. Dit is een erg luxe restaurant, waar ze alle voorbeelden van de desserts al hebben staan, zodat je zometeen weet wat je kunt kiezen.
Als we zitten besluiten we dat we voor een 3 gangen menu gaan. Rond 9 uur zitten we propvol en gaan we op weg naar de bushalte voor de shuttle bus naar onze lodge. Dit is nog even zoeken, vooral nu het heel erg donker is. We zien hierdoor wel een ongelooflijk mooie sterrenhemel.
Na een stukje lopen in het pikkedonker vinden we de bushalte. Wanneer we met de bus een stukje rijden, zien we zwaailichten. Hier wordt een auto aangehouden door een park ranger, de sherrif van de canyon. De bus rijdt ondertussen verder, maar we komen nog een keer hierlangs. Op het moment dat we weer langskomen staat er al een man met de handboeien om. Zo zie je maar, zelfs hier maak je weer eens wat mee.
Wanneer de bus bij onze halte is kunnen we nog een stukje door het donker lopen en dan lekker slapen.
Morgen weer vroeg op om met de helikopter te vliegen.