Vanochtend is het dan zover. We gaan met de helikopter over de Grand Canyon.
We zijn benieuwd hoe we dit gaan vinden. Sipke heeft namellijk vliegangst en ik heb hoogtevrees. Om kwart over acht zijn we bij het vliegveld. Hier melden we ons en moeten we op de weegschaal. Zodoende kunnen ze de helikopter optimaal laten vliegen met het juiste gewicht. Nu dienen we nog een safety video te kijken en daarna moeten we wachten.
Om half negen worden we al opgeroepen, een half uur vroeger dan gepland. We lopen achter de begeleider aan en voor de helikopter maken ze een foto van ons. We zijn nu toch wel aardig benauwd. In de helikopter mag ik gelukkig in het midden zitten, dus dit scheelt al iets. Sipke zit aan de zijkant zodat hij de beste foto’s kan nemen.
En dan is het zover, we gaan opstijgen. We beginnen onze vlucht over bomen en dat is nog niet zo eng. In de verte zien we de Grand Canyon al. Er begint een spannend muziekje en dan dalen we echt af in de canyon. Dit wordt toch wel een beetje eng. Mijn hoogtevrees is hier niet zo erg, maar zo’n helikopter schudt toch een beetje. In de canyon vliegen we ongeveer een kwartiertje en dit levert spectaculaire beelden op. Zo zie je hoe groot het eigenlijk is. Als de helikopter gaat draaien wordt iedereen toch een beetje angstig, maar gelukkig gaat alles goed. We zien ook nog de Colorado rivier wat echt maar een klein stroompje is vanaf deze hoogte. Uiteindelijk zijn we toch wel blij als we weer uit de canyon gaan en boven de bomen komen. Nu nog een stukje en dan gaan we weer landen. Doodeng, maar een geweldige ervaring rijker.
Bij de uitgang kopen we nog onze souvenirfoto en dan kunnen we op naar Bluff.
Voor onze route moeten we weer het Grand Canyon park inrijden en via de oostzijde eruit. Wat is dit park groot. Ik heb het gevoel dat we hier nooit uitkomen en het ergste is dat je via de oostzijde dichtbij de rand rijdt. Natuurlijk niet ontzettend dichtbij, maar voor mij al erg beangstigend. Ik maak van dit stuk dus verder ook geen foto’s en kijk vooral naar de kaart om te zien of we er al bijna uit zijn. Gelukkig naderen we de uitgang en gaan we naar beneden rijden. We maken een tussenstop in Cameron waar het lekker weer is, maar wel hard waait. Net zoals in de canyon gisteren. We naderen nu echt indianenland en we zien veel zand.
We rijden uiteindelijk langs allerlei rotsformaties wat een prachtig gezicht is. Het is hier niet helemaal verlaten, maar de dorpjes waar we doorheen rijden zijn wel heel klein. Na een aantal uren rijden we Utah binnen. Het is nu nog maar een paar kilometer naar Bluff. Om hier te komen zien we opeens een ontzettend steile weg naar boven. Dit is erg vreemd, maar als je de weg rijdt merk je er eigenlijk niets van. We zijn wel benieuwd hoe groot Bluff is, want we zien eigenlijk nog steeds geen dorp.
Als we dan eindelijk Bluff inrijden, is ons hotel gelijk aan de weg. Een echt houten hotel met ontzettend mooie kamers en een veranda buiten waar we heerlijk kunnen zitten. We besluiten hier even uit te rusten en dan op zoek te gaan naar iets te eten. We komen terecht bij Twin Peaks waar we lekker buiten kunnen eten.
Terug bij het hotel gaan we nog even op de veranda zitten om weer op tijd naar bed te gaan.