Dag 16-20

Ja Las Vegas. Het waren weer geweldige dagen. We dachten onze voeten rust te gunnen, (in totaal hebben we 208,6 km gelopen) maar die vlieger ging niet op. We hebben gewandeld, de bus gepakt en weer veel gezien.

De hoogtepunten waren:

Tenors of rock. Dit blijft een geweldige show, ook in een kleinere setting.

Zoomline. Ik heb zelfs mijn ogen open gehouden 😀

Schieten. Geen trillende benen en weer een geweldige ervaring. Vooral de automatische wapens.

En als allerbeste hoogtepunt was het de dag van onze anniversary.

We zijn gaan eten bij Tao en hebben ons laten verrassen. Dit was subliem.

We weten niet wanneer we weer terug komen, maar voor nu zijn we superblij dat we deze vakantie hebben kunnen doen.

Dag 15 Zion

Vandaag goed geslapen en na het ontbijt gaan we op pad naar Zion.

Het is al lekker druk, dus besluiten we eerst een stukje te lopen.

We willen kijken of we het eerste deel van Angels Landing nog een keer willen doen en komen tot aan de haarspeldbochten. Het is zo druk dat het niet meer leuk is.

We besluiten terug te gaan en een deel van de Watchman trail te lopen.

Deze gaat flink de hoogte in, waardoor we besluiten om hem niet helemaal te lopen.

Onze voeten zijn nu ook wel een beetje wandelmoe.

We gaan op tijd terug naar Springdale, lekker opfrissen, koffers even goed inpakken en op tijd naar bed. Ja want morgen gaan we naar Las Vegas voor vier nachten!!!!

Dag 14 Tropic – Springdale

Ja vandaag gaan we weer een mooie route rijden. We staan vroeg op zodat we rond half tien in Bryce Canyon zijn. We willen weer de canyon in wandelen. Het is lekker koud boven en nog rustig. We gaan eerst kijken bij sunset point. De switchbacks zouden enger zijn om naar beneden te gaan met hoogtevrees, maar we gaan er toch voor. En wat ben ik trots op mezelf. Ik durfde aan de hand van Sipke prima de switchbacks naar beneden te lopen. We lopen door de canyon en bij sunrise point gaan we omhoog.

Ik vind de wandeling toch een stuk makkelijker dan in 2015. We zijn ondertussen lekker opgewarmd en klaar om naar Cedar Breaks national monument te rijden. Ik wil nog even een paar foto’s van de switchbacks en dan kunnen we weer op pad.

We rijden Bryce uit en als we de weg opdraaien moeten we even stil staan. Ik kijk naar rechts en zeg tegen Sip: volgens mij is er iets gebeurd. Dan besef je hoe betrekkelijk alles is, want op dat moment zien we een tourbus helemaal kapot en mensen die aan het helpen zijn. Er zijn al redelijk veel mensen aan het helpen dus wij rijden met een paar auto’s door zodat we niet in de weg staan. Als we erlangs rijden zien we mensen op de grond, bloed, kapotte vangrail en we denken dit is flink heftig. We rijden een stukje verder en dan komen de politie, brandweer en ziekenauto’s langs. We besluiten even te stoppen, want we zijn toch wel aangeslagen. We hebben het niet zien gebeuren, maar het was net gebeurd en je kunt alleen maar even denken hoe het voor deze bustoeristen moet zijn en de mensen die het hebben zien gebeuren. ‘S avonds zien we op het nieuws dat er helaas 4 mensen zijn overleden.

De rest van de dag zijn we nog wel mooie routes aan het rijden en genieten we van de uitzichten. In Cedar Breaks national monument blijkt nog een brand te zijn, maar hier hebben wij geen last van. Het is wel apart om de rook en vlammen te zien terwijl je aan de Rim staat.

Het is bij Cedar Breaks ongeveer 5 graden (in Nederland zouden we dan nooit een korte broek aantrekken) en best fris in onze korte broek. Maar als we gaan wandelen in het zonnetje heb je het toch wel heel snel warm.

‘S avonds zijn we in Springdale en wordt het ouderwets bij Oscar’s eten met al toetje onze Brownie.

Dag 13 Torrey – Tropic

Na een goede nacht en een goed ontbijt gaan we vandaag op weg naar Tropic.

Ik heb twee parken uitgekozen voor onderweg.

We gaan over de U12 en op weg naar Escalante. We komen over de hogback (langs twee afgronden) en daarna langs Kiva Koffee House, dus dit wordt de eerste stop. Zo’n mooi plekje met uitzicht. We drinken wat en nemen een scone. Dat kunnen we vast als lunch gebruiken.

We gaan verder naar Escalante Petrified Forest Statepark. Hier gaan we de wandeling lopen. Hij is niet lang, maar gaat wel omhoog. Een paar jaar geleden had ik gezegd : laat maar. Nu gaan we hem gewoon doen. Supergave uitzichten zien we. We lopen ook nog de rainbow trail waar we veel petrified wood zien liggen.

Na deze wandeling gaan we op weg naar het volgende statepark.

We komen aan bij kodachrome statepark.

Hier waait het goed. We besluiten om de panorama trail te lopen. Deze gaat vooral over de canyongrond. We doen de halve loop, want het is hier goed warm. Maar jee , wat is dit ook weer mooi. We besluiten om ook nog een kleine wandeling te doen en dan vertrekken we naar Tropic.

Aangekomen bij Tropic slapen we weer bij Bryce Country Cabin. Nog steeds hetzelfde alleen het kantoor is verhuisd.

We gaan douchen en eten bij de Pizza Place.

Voor het eerst in mijn leven heb ik mijn eten eerder op dan Sipke.

Het zou er mee te maken kunnen hebben dat ze zijn pizza waren vergeten 😂😂😂😂. Onze ober vond het heel erg, maar wij kunnen er wel weer om lachen. Kan ik ook eindelijk eens zien hoe Sipke eet. We krijgen zelfs nog korting op de rekening.

Dag 12 Baker – Torrey

Dag 12 Baker – Torrey

Vandaag gaan we op weg naar ons geliefde Utah. We hebben een goede overnachting gehad en nog een hele mooie sterrenhemel gezien.

We gaan vandaag eerst 90 mijl rijden zonder bijna iets tegen te komen. We worden wel ingehaald door een vrachtwagen met oversize load 😀😀. Wat een geweldige roadtrip blijft het toch.

Na 4 uur rijden en een uur tijdsverschil ( in Utah is het een uurtje later) komen we aan bij Capitol Reef. Ja we voelen ons gelijk weer thuis bij de rode rotsen.

We gaan eerst even naar het visitor centrum en Sipke zoekt een wandeling uit. We zijn hier al drie keer geweest, maar nog lang niet alles gezien.

We gaan de Chimney Rock trail lopen.

Het begin is erg leuk, maar daarna gaan we de hoogte in. O shit, dit moet ik ook weer naar beneden. Gelukkig knikken mijn knietjes niet en kan ik heerlijk van het uitzicht genieten. Zolang ik niet teveel afgrond zie gaat het harstikke goed. We lopen een heel stuk en dan gaan we een klein stukje naar beneden. Helaas waait hier heel erg de wind en moeten we een bocht maken langs de afgrond. Ja hier wordt het dus moeilijk, want ik durf niet (komt vooral door de wind 😂😂😂). Gelukkig kan ik op mijn kont afdalen tussen een aantal rotsen door. Vooral niet nadenken dat er een slang of spin kan zitten. We komen weer op het pad en kunnen verder. De rest van de wandeling is weer super. Bij het eind moet ik weer ff handje vasthouden, want het gaat weer een stukje steil naar beneden langs afgronden. Maar ik kan weer trots zijn. We hebben weer een geweldige wandeling gedaan samen met fantastische uitzichten.

We rijden nog even naar een ander uitzichtpunt en dan is het tijd om naar ons hotel te gaan en lekker te douchen.

Na het douchen gaan we eten in het steakhouse wat bij het hotel zit. Dit is de vierde keer voor ons hier, maar vanavond is het erg druk. Het is net slapstick.

Na 20 minuten hebben we een tafel. Het duurt echter een kwartier voor iemand onze bestelling komt opnemen. We bestellen een biertje, een voorafje en een hoofdgerecht.

Het biertje moest nog gebrouwen worden, want dit duurde weer een kwartier.

Na een tijdje komt ze met ons hoofdgerecht. Als we vragen waar ons voorafje is, krijgen we te horen dat dat nog komt. De keuken heeft nl. achterstand. Oke, maar dan heb ik nog steeds graag eerst mijn voorafje ipv mijn hoofdgerecht. We laten het voorafje uiteindelijk maar zitten. De serveersters hebben ook geen vaste tafels, want ze lopen overal door de zaal. We zien overal mensen wachten en niet iedereen krijgt het juiste eten.

Ach ja, gelukkig is het eten weer goed en het toetje ook.