Dag 15 Yosemite

Vannacht heerlijk geslapen. Na ons ontbijt vertrekken we naar Yosemite. Vanaf het begin van het park is dit helemaal geweldig. We stoppen als eerste bij de Bridalveil waterval. Helaas zijn de watervallen in de herfst droog of stroomt er een klein stroompje, maar dit maakt deze vallei er niet minder om. Bij de Bridalveil waterval lopen we een stukje steil omhoog. Hier heb je een goed uitzicht op de waterval. De mensen lopen op de rotsen om nog iets verder te gaan. Wij gaan dit ook doen. Alleen de rotsen zijn toch wel erg glad. Sipke loopt nog iets door, maar ik stop bij de 2e rots.

We stappen de auto weer in en rijden verder naar Cathedral Beach. Hier kom je bij een strandje en wat water. Het is hier ontzettend rustig en we hebben het gevoel dat we hier helemaal alleen zijn. Even later stoppen we nog een keer langs de weg en kunnen we door het gras lopen. Ja, grasvelden hebben we in Nederland ook, maar hier krijg je er een veel beter uitzicht bij. We spotten weer een paar herten en maken nog een paar foto’s.

Na nog een paar stops komen we bij het Village center en gaan we eerst een broodje eten. We lopen verder naar het visitor center en bekijken wat de mogelijkheden zijn voor makkelijke wandelingen. Ja, we zijn nog niet zo ver dat we al de moeilijke wandelingen kunnen gaan doen. We besluiten naar de Lower Yosemite waterval te gaan. We stappen op de shuttle bus en stappen 2 haltes verder uit. We lopen naar de waterval. Deze staat helaas droog, maar het blijft een geweldig uitzicht. Van hieruit lopen we iets verder het pad op en het blijkt dat we hier nog best ver kunnen lopen.

Uiteindelijk lopen we 2,5 uur door het bos vanwaar je fantastische uitzichten hebt.

We zien de Half Dome, een erg bekende rots in Yosemite. Verder zien we veel mooie bomen en rotsen. Gelukkig komen we geen beren of bergleeuwen tegen, want hier was ik wel even bang voor. Wel wordt je hier lastig gevallen door vervelende vliegen. Eindelijk komen we bij Mirror Lake. Dit staat in de herfst ook droog, maar je kunt wel zien waar normal het meer is. We zijn ook best trots op onszelf, want om hier te komen hebben we niet de meest makkelijke route gelopen. We zijn steil omhoog gegaan langs rotsen en hoogtes, maar het was het waard.

Vanuit Mirror Lake nemen we de makkelijke route terug naar de shuttle bus. We stappen uit bij de parkeerplaats en gaan terug naar ons hotel. We zijn nu wel erg vermoeid, maar dit park is zo mooi. Het is weer totaal anders dan de andere parken waar we geweest zijn.

‘s Avonds gaan we lekker uit eten. Na het eten bestellen we maar weer eens een toetje. Gelukkig is deze minder groot dan in Springdale, maar we zijn nog steeds blij dat we er maar 1 hebben besteld.

Nu doen we niet zoveel meer en gaan we wachten op de finale uitzending van onze favoriete serie True Blood. We hebben hier HBO, dus kunnen dit nu al in Amerika zien.

Dag 14 Yosemite

Gisteravond viel het iets meer mee in dit dorpje, maar we vinden het nog steeds niets. We kijken uit op voor ons gevoel een trailer park. Misschien is het een hartstikke leuk stadje, maar niet voor ons. Vannacht zijn we ook nog een keer tegelijkertijd wakker geworden. Na een blik op de wekker geworpen te hebben bleek het pas half drie te zijn. O nee, nog 3 uurtjes slapen en dan kunnen we eindelijk weg. Om 6 uur worden we weer wakker en na een snelle douche en onze kleding aantrekken (we hebben onze koffer niet eens opengemaakt, zo snel wilden we weg) vertrekken we richting Yosemite.

Na een uur rijden zijn we nog steeds niets tegengekomen. Zo verlaten is het hier. We hebben ook nog eens best een beetje honger, want gisteren hebben we overleefd op een soort noodrantsoen. We rijden verder en komen langs Shady Ladies. Dit blijkt een hoerenboerderij te zijn. O nee, we hebben al helemaal beelden van ouwe dames. We vragen ons af welke mensen hier heen komen, want er is echt niets. Waarschijnlijk truckers of iets dergelijks.

Uiteindelijk gaan we een bergpas over en komen in een iets betere omgeving. Hier is het wat groener, maar nog steeds verlaten. We dachten dat de weg naar Bluff verlaten was, maar daar was heel wat meer dan hier.

We hebben ook weer te maken met dips in de weg. Nou als we de vorige dagen al achtbaan rijden vonden, dan is dit de superachtbaan. Soms zie je totaal de weg niet en maak je opeens een duik naar beneden.

Na zo’n 4 uur rijden komen we in een piepklein dorpje. Hier stoppen we bij het tankstation en gaan we naar binnen. Echt veel hebben ze hier niet, dus we halen een kitkat en snicker. Dan krijgen we in ieder geval wat suikers binnen.

Na nog een half uurtje rijden gaan we weer een bergpas over en komen in een bos. Dit is zo veel beter dan de verlaten weg waar we vanochtend waren. Hier maken we een stop om even uit te rusten. Het is toch zo’n 7 uur rijden vandaag dus dit hebben we wel even nodig. Net als we een foto willen maken krijgen we te maken met agressieve wespen, dus gaan we maar weer snel op pad.

We komen bij de Tiogapas waar we een tankstation met supermarkt treffen. Eindelijk, we kunnen een fatsoenlijke kop thee kopen. Hier zijn we zo aan toe. We voelen ons ook al echt Amerikanen met onze beker thee met deksel mee in de hand. We gaan vanaf hier de hoogste weg in Amerika rijden en moeten klimmen naar 9900 feet. (ongeveer 3000 meter). Dit is een ongelooflijk mooie weg waarmee we uiteindelijk in Yosemite aankomen. Het is hier helemaal super, met af en toe een beetje hoogtevrees van mijn kant. We maken erg veel stops onderweg, want er is veel te zien. Je rijdt langs hoge bomen met een afgrond om vervolgens een meer aan de zijkant te zien, waardoor het weer helemaal plat is.

Rond 3 uur ‘s middags komen we aan in El Portal. Na zo’n 15 km komen we aan bij Cedar Lodge waar we verblijven. Het valt ons gelijk op dat het hier allemaal al weer zo anders is dan in Beatty. We checken in en kunnen dan eindelijk iets eten. We bestellen bij de bar/grill een lekkere hamburger en sandwich. O, wat smaakt dit ontzettend goed. We zijn erg blij dat we hier zijn.

Rond 5 uur gaan we naar de lobby om toch maar betaald te internetten. Dan kunnen we eindelijk onze verhalen posten, want hier zijn we in Las Vegas niet aan toegekomen. Hierna gaan we bij het restaurant nog een lekkere salade eten.

Na het eten gaan we nog even naar de bar naast het restaurant. Hier zijn de mensen weer zo vriendelijk en drinken we een biertje en een mojito.

Goh, dit is echt een verademing na Beatty. Daar willen we nooit meer naar terug. Gelukkig vinden we onze reis nog wel steeds ongelooflijk en kunnen we er nu weer erg om lachen wat we hebben meegemaakt.

Dag 13 Death Valley en Beatty

Vanochtend komen we nog moeilijker ons bed uit dan gisteren. Las Vegas is geweldig, maar ook erg vermoeiend. Je wordt hier geleefd en deze 2 dagen zijn heel snel voorbij gegaan. We kenden Las Vegas natuurlijk van tv, maar je begrijpt de gekte pas als je dit echt meemaakt.  En dan is het you love it or you hate it! Eerst maar even een sterke thee halen om wakker te worden en uitchecken. Rond 11 uur gaan we rustig op pad. We gaan via Death Valley naar Beatty.

We gaan eerst Las Vegas uit en dit is moeilijker dan gedacht. De navigatie stuurt ons snelweg op, snelweg af. Maar uiteindelijk zitten we op de juiste weg. Zodra we een rustplaats tegenkomen stoppen we onder een boompje. Even wat schaduw, want het is nu al erg warm.

We rijden verder naar Death Valley. Er komt een bord dat er dips in de weg zitten en dit blijkt ook echt zo te zijn. Af en toe ga je een stuk naar beneden en dan weer omhoog. Nog meer achtbaangevoel. Je merkt hier goed dat je daalt. Na een tijdje zien we een informatiekiosk van Death Valley. Hier stoppen we voor een plaspauze. Alleen Sipke gaat plassen, want het stinkt hier ontzettend, dus ik wacht nog wel even. We kunnen wel een informatiekrantje pakken en bekijken wat we gaan doen. Het bemande informatiecentrum van Death Valley ligt op zeeniveau, dus we moeten nog eens een heel stuk dalen.

Wanneer we langs een uitkijkpunt rijden stoppen we even om dit te gaan bezichtigen. We maken een klim omhoog van een paar honderd meter en hebben hier een geweldig uitzicht. Het is alleen ontzettend warm, dus we blijven niet te lang staan.

Iets verderop komen we opeens schaduw tegen. Dat is hier erg zeldzaam, dus we parkeren de auto gelijk onder de boom. We stappen weer even uit en zien een coyote lopen. Op deze plek hebben ze palmbomen en wat water.

Dit is een totaal ander gezicht dan de rest van Death Valley. De rest van Death Valley is vooral droog en veel zand, maar toch wonen er mensen.

Het is ook maar goed dat we getankt hebben, want ze hebben hier 1 benzinepomp waar je twee keer zoveel betaald dan wat we net hebben betaald.

Het visitor centrum waar onze volgende stop is, is erg klein dus we besluiten door te rijden. Het is eigenlijk te warm om hier ook maar iets te ondernemen. Gelukkig heb je vanuit de auto een geweldig uitzicht en lijkt het alsof we hier de enige zijn.

Het leuke is dat des te lager je komt, des te hoger de temperatuur wordt. We kunnen een stukje afsnijden naar Beatty, maar besluiten dit niet te doen. We rijden door en komen uiteindelijk op een hoog punt. Hier stoppen we en is het gelukkig iets koeler. Er staat zelfs een aangenaam windje. Na deze stop moeten we nog een stuk dalen en nog een uurtje rijden naar Beatty.

Rond 4 uur komen we aan in Beatty.

Dit is maar een heel klein dorpje en we hebben ons motel snel gevonden. Het motel is op zich nog wel te doen en de kamers zijn gelukkig schoon. We hebben nog wel even moeite met de deur om deze op slot te krijgen, maar het blijkt dat ze ons het kaartje hiervoor vergeten zijn te geven.

We hebben nog niet geluncht en gaan met de auto het dorpje in. We hebben eerst op internet gekeken wat er is, zodat we een idee hebben waar we wat kunnen gaan eten. Onze eerste keus kunnen we niet vinden, dus gaan we naar onze tweede keus. Dit is een bar/saloon waar je blijkbaar heerlijke sandwiches kan eten. We worden vriendelijk begroet door de barvrouw en begeleid naar de sandwichkant. Ze raadt ons de sandwich met verse kalkoen en cranberry aan. Deze moet echt geweldig zijn. Het vrouwtje wat ons helpt raadt ons aan om buiten te gaan zitten, want in de schaduw is het heerlijk. Na een paar minuten krijgen we ons eten. Het zijn 2 sandwiches met een klein bakje aardappelsalade en een chocoladecakeje. We nemen een hap van onze sandwich en kijken elkaar aan. Sipke krijgt het nog wel weg, maar ik vind het echt vies. Normaal ben ik net een afvalbak en lust ik bijna alles, maar dit is niet weg te krijgen. Sipke heeft er ook moeite mee, maar ja hij heeft zo'n honger dat hij in ieder geval 1 broodje opeet. De aardappelsalade zit ook geen smaak aan, dus het enige wat ik wegkrijg is het chocoladecakeje. Sipke gaat afrekenen en moet voor deze zooi ook nog eens bijna 24 dollar betalen. De misselijkheid krijgen we er gratis bij.

We rijden terug naar ons motel en het is ons ondertussen duidelijk dat de mensen hier heel anders zijn dan op alle plekken waar we tot nu toe geweest zijn. Ikzelf voel me hier totaal niet op mijn gemak en zou het liefst nu al weer vertrekken. Helaas is dit geen mogelijkheid en maken we er maar het beste van. We gaan nog even tanken en kopen hier nog wat donuts. De donuts zijn alleen ook al niet echt lekker, maar gelukkig hebben we ook nog wat snoep gekocht. De mensen bij het tankstation waren ook al niet echt vriendelijk.

We besluiten om verder maar niets meer te eten, want we willen hier allebei niet het dorp in. We hebben morgen een lange reisdag voor de boeg en we willen hier vroeg vertrekken, want dit dorp vinden we allebei niets.

Dag 12 Las Vegas

Zo dat is moeilijk wakker worden na zo laat naar bed te zijn gegaan. We voelen ons nog niet helemaal mens, maar vol goede moed gaan we naar beneden om naar het resort te gaan kijken. Wanneer we hier aankomen, moeten we weer een vragenlijst invullen en krijgen we een sticker met onze naam opgeplakt. Gelukkig zijn we niet de enige mensen die dit gaan doen, want het is al best druk. Onze verwachting is dat we met z’n allen gaan rondkijken en dan weer terug gaan met 100 dollar.

Het vertrek rond kwart over negen is helaas al uitgesteld tot half tien. Dit is al een beetje een teleurstelling, want we willen natuurlijk zo snel mogelijk terug zijn. Rond half tien gaan we dan toch vertrekken met 3 volle bussen. Gelukkig is het maar 20 minuten rijden. Na aankomst gaan we met z’n allen naar binnen en hier is nog drukker. We moeten plaatsnemen en wachten tot ze onze naam noemen. We beginnen nu toch wel een beetje te twijfelen aan onze beslissing om dit te doen. Naast ons zit een Nederlands stel wat vraagt of we er ook ingetrapt zijn. Ja dus, maar ja we blijven Hollanders en als we iets gratis kunnen krijgen dan doen we dat ook.

Het blijkt wel dat we niet met de hele groep rondgeleid worden, maar dat elk stel zijn eigen makelaar krijgt. Dit wordt dus toch al anders dan we verwacht hadden. Zodra onze naam wordt geroepen, zien wij welke makelaar wij krijgen. Dit is een erg vrolijke en leuke dame, dus we verwachten nog steeds dat het misschien wel snel voorbij is. Ze neemt ons mee naar de kantine waar we iets te eten en drinken kunnen pakken. Hierna gaan we samen met haar aan een tafel zitten en houden eerst een gezellig praatje met haar. Ze is heel belangstellend en tot nu is het best gezellig. Hierna wordt ons uitgelegd wat de bedoeling is van vandaag. We gaan samen met haar kijken naar timesharing. Het hele project blijkt het volgende in te houden:

We kunnen ons inkopen en dan zijn we een soort van gedeelde eigenaar van een appartement in dit resort. Voor maar 335 euro kunnen we hier dan 1 week in het jaar verblijven. Natuurlijk kunnen we ook in alle andere resorts over de hele wereld verblijven voor maar 335 euro. (Binnen Europa is dit maar 225 euro). Als we in een ander land willen verblijven, moeten we onze week in Vegas inleveren. Tevens kunnen we nachten bijkopen. God, wat klinkt dit mooi………………………….. Volgens haar gaan we zoveel geld besparen en kunnen we de hele wereld zien. (Nee, vliegtickets moet je nog wel zelf betalen). Dit is toch geweldig (maar niet heus).

Ze laat ons het boek zien met alle geweldige verhalen over timesharing en de familie. Ja zodra je je inkoopt behoor je tot de familie. O ja, en voor maar 335 euro voor de hele week mag je ook je gehele eigen familie meenemen. Je betaalt dus maar 335 euro. (We kunnen dit bedrag ondertussen niet meer aanhoren). We krijgen ook nog allemaal mooie plaatjes te zien met de 4 en 5 sterren resorts.

Na anderhalf uur gaan we eindelijk even naar buiten. (Dit gaat ons dus echt meer kosten dan de 2,5 uur.) We krijgen gelukkig even de tijd om een sigaretje te roken, want dit hebben we echt nodig. Ondertussen blijven we maar glimlachen en zeggen dat het inderdaad erg mooi is allemaal.

Na de rookpauze krijgen we een kleine rondleiding over het terrein. (Gelukkig niet het hele terrein, want daar waren we bang voor) Hierna komen we aan bij het appartement en gaan dit bezichtigen. Ja inderdaad het appartement is mooi, maar ik zou hier toch echt niet willen zitten. We lopen terug naar de kantine en dan gaan we praten over de kosten. (Wat denkt ze, we gaan toch echt niets kopen). Ze praat weer door over hoe geweldig dit allemaal is en laat ons een berekening zien van wat het kost.

Als we vandaag beslissen, kost het ons maar 40.000 dollar. (En natuurlijk de 335 euro per jaar voor 1 week verblijf. Ik wil niet eens weten wat het kost om langer te verblijven) We mogen een aanbetaling doen en de rest in termijnen. Dit is toch een geweldig aanbod volgens haar.

Hierna komt haar manager erbij om nog eens te praten over deze cijfers. Wij zijn het allang zat en zeggen dat we dit niet kunnen betalen. We denken dat we er dan van af zijn, maar nee hoor. De manager gaat gewoon een andere berekening voor ons maken.

Als hij terugkomt, kunnen we ook kiezen voor 1 slaapkamer. En dit kost ons maar 16.000 dollar. En we hebben nog een optie. (nee he, hoe lang gaat dit duren) We kunnen ons ook inkopen voor om het jaar en dan kost het 10.000 dollar.

Intussen zijn we het al helemaal zat en willen we alleen maar weg. We blijven dus vertellen dat we dit gewoon niet kunnen betalen. Nou, we hadden beter een andere reden kunnen verzinnen, want hij blijft maar doorgaan over hoeveel we wel niet besparen als we dit doen ipv elk jaar op vakantie naar een “normaal” hotel. Eindelijk gaat hij weg, maar dan gaat onze makelaar nog een keer het verhaal doen en wordt ze toch wel erg opdringerig. Gelukkig staan we sterk in onze schoenen. Ze geeft ons een paar minuten om te overleggen. Wij blijven aan de tafel zitten en zijn ontzettend gefrustreerd. We schudden gewoon een beetje nee tegen elkaar en wachten dan tot ze weer terugkomt. Hierna geven we nog een keer aan dat we geen impulsieve beslissingen nemen en het dus NIET DOEN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Eindelijk laat ze ons gaan. Ze neemt ons mee naar beneden. Waar ze een uur geleden nog ongelooflijk aardig was is ze nu niet meer zo aardig tegen ons. We krijgen nog net een soort van gedag en worden dan achtergelaten bij de balie waar we onze beloofde 100 dollar krijgen en onze tickets voor het shark reef aquarium. Ja dat doen ze wel slim. Je moet de hele rit uitzitten wil je nog iets krijgen. In deze zaal moeten we weer wachten, samen met nog een aantal koppels. We kijken elkaar allemaal aan en beginnen dan toch wel te lachen. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje en zijn er allemaal ingetrapt.

Na een kwartiertje krijgen we dan eindelijk onze tickets en 100 dollar in coupons. Ik lees nog even wat er op de coupon staat en dit blijkt Freeplay geld te zijn. (Het is toch geen monopoly geld he, want anders hebben we voor niets hier 4 uur doorgebracht.)

We mogen de bus in en na 20 minuten zijn we weer terug bij ons hotel. We besluiten direct onze coupons in te leveren en te kijken wat we krijgen. Bij de balie van het casino zit ook nog eens een vrouw die ontzettend chagrijnig is. Die mazzel hebben we dan ook alweer. Het blijkt dat we een pasje krijgen met 100 dollar en dit kun je niet inwisselen voor geld. We snappen er niets van en gaan dan maar even gokken. We gokken iets hoger dan we gisteren hebben gedaan, want we verwachten dat we hier niets voor krijgen. We dienen wel een dollar in de kast te gooien om te kunnen spelen. Het blijkt dat het geld van de kaart wordt afgeschreven en dat onze dollar blijft staan. En als we iets winnen, kunnen we dit weer uitbetalen. Na een half uurtje hebben we voor 75 dollar geld en wisselen dit in. Hebben we er gelukkig toch nog iets aan overgehouden.

Dit was eens maar nooit weer. Gelukkig kunnen we er nog steeds wel om lachen en hebben we iets echt Amerikaans meegemaakt.

We gaan nu eerst maar eens lunchen want dat hebben we wel nodig. Wanneer we in het hotel lopen worden we weer benaderd door een man die ons een aanbieding kan doen. We mogen voor 99 dollar 3 nachten in het Luxor verblijven in de komende 18 maanden. Hiervoor moeten we alleen wel weer een tour naar het resort maken. Dit is wel de korte versie van 90 minuten. Ja het zal wel. Dit doen we dus absoluut niet!!! 

Na de lunch gaan we naar het shark reef aquarium. Dit is in het Mandalay Bay hotel wat naast ons hotel ligt. Om hier te komen kunnen we door ons hotel lopen en komen we vanzelf in het Mandalay Bay hotel. Zo zie je gelijk hoe groot de hotels zijn want het is ongeveer een half uur lopen. Als we er eindelijk zijn, gaan we het aquarium binnen. Dit is al weer iets geweldigs. We zien hier allerlei vissen, kwallen en haaien. En dan te bedenken dat dit gewoon in een hotel zit.

Na dit avontuur gaan we weer naar de Strip. We lopen door de verschillende hotels en hebben al pijn aan onze voeten. Als we buitenkomen, blijkt dat we nog niet eens ver van ons hotel zijn. Zo groot zijn de hotels.

In het MGM Grand zien we de leeuwenkooi waar we 2 leeuwen zien. En ja, alweer gewoon in een hotel. We beseffen ons dat als je echt veel van Las Vegas wil zien, je niet genoeg hebt aan 2 dagen.

Bij het MGM besluiten we kaartjes te kopen voor de monorail. Dit is een metro die als een soort achtbaan boven de Strip langs rijdt. Vlakbij het Bellagio stappen we uit om de fontein te kunnen filmen. We moeten hier 10 minuten wachten en dan begint het schouwspel. De fonteinen “dansen” op de muziek van Elton John. Het blijkt dat ze verschillende soorten hebben, want gisteravond hebben we ze op klassieke muziek gezien.

Als avondeten gaan we weer een stuk pizza eten, want een vette hap kunnen we wel gebruiken. We zijn toch nog een beetje moe van gisteravond. Na het eten is het alweer bijna half zeven en lopen we terug naar ons hotel. We frissen ons even op, want om 8 uur hebben we een limousine it over de strip. We zijn erg benieuwd wat voor limousine we krijgen.

Iets voor 8 uur komt er een limousine aanrijden. Dit is een echte limousine en we denken dat deze voor ons is. Hier achteraan komt nog een limousine aanrijden. Dit is een stretch SUV en we zijn erg benieuwd welke mensen deze hebben, want die zal wel wat kosten. De man van de eerste limousine komt aanlopen met een bordje met Sipke zijn naam erop. We lopen naar de man toe en deze reageert nogal verbaasd dat we maar met zijn tweeen zijn. Het blijkt dat allebei de limousines voor ons zijn. Dit kan niet goed zijn, want wij hebben echt maar voor een limousine betaald. Misschien heeft de agent in Amerika dit niet goed gedaan. Na controle van onze voucher blijkt dat we stretch SUV limousine hebben. Dit ga je niet menen. We stappen hier in en dit is een echte limo zoals je in de film ziet. Er staan kristallen glazen en in de limo heb je van die discolichtjes die van kleur veranderen. Je kunt hier wel met 10 mensen in. We kunnen niet geloven dat dit goed is, want zoveel hebben we niet betaald voor deze rit.

Maar ja, we vinden het allang goed, want dit is toch geweldig. We rijden eerst naar het Las Vegas bord om foto’s te kunnen maken. Helaas werkt het niet zo goed met ons op de voorgrond, omdat het bord zo verlicht is. Daarna rijdt de chauffeur de Strip op. Dit is echt super. Vanuit de limo kunnen we heel goed alle lichtjes zien en de gekte van Las Vegas. Het is echt ontzettend druk hier, dus je hebt wel een uur nodig om heen en weer te rijden. Bij de Bellagiofonteinen wil de chauffeur stoppen, maar omdat het zo druk is lukt dit niet echt. Gelukkig kunnen we vanuit de auto de fonteinen heel goed bewonderen en tevens horen we de muziek.

We zien de auto’s naast ons nieuwsgierig kijken naar onze limo. Zo voelt het waarschijnlijk als je beroemd bent. Hier kunnen we elke dag wel inzitten.

Om 9 uur komen we weer aan bij ons hotel. We betalen de chauffeur en na nog een foto van de buitenkant van de limo gaan we nog maar een keer gokken. We nemen een lekkere cocktail en gaan weer achter een kast zitten. We spelen erg leuk (we winnen natuurlijk niets) en voor we het weten is het alweer half twee.

Tijd om naar bed te gaan, want morgen moeten we weer verder.

Dag 11 Las Vegas

Na weer een heerlijke nacht slapen gaan we eerst ontbijten bij het hotel. Ze hebben hier een star bucks waar we een lekkere kop thee halen met een chocolademunt muffin. Na het ontbijt lopen we naar ons plekje bij de rivier. Hier blijven we nog even zitten om te genieten van Springdale, de rivier en de rust voordat we zometeen naar de gekte van Las Vegas afreizen.

Rond 10 uur nemen we afscheid van ons “appartement” met pijn in ons hart en van Springdale. We zijn beide van mening dat we hier zeker weten terug moeten komen.

We gaan op weg naar Las Vegas en de verwachting is dat dit een totaal andere wereld zal zijn dan Springdale. Onderweg komen we langs St George en zien de Wallmart. Hier stoppen we weer. We willen toch nog een paar extra schoenen kopen. Voor 24 dollar slagen we hier voor 2 paar schoenen.

We gaan langzaam weer op weg en rond 2 uur komen we aan in de grote gokstad. Op onze voucher staat dat het adres 900 is. We rijden de Strip op, maar nee hoor. De pyramide waar we in slapen is nergens te bekennen. We zitten hier ook in het shabby gedeelte, dus we snappen er niets van. Dan maar de Strip over rijden, want volgens ons kun je de pyramide niet over het hoofd zien. Na ongeveer een klein uurtje rijden, ja het is echt druk op de Strip, zien we de pyramide. Het adres blijkt 3900 te zijn, maar de 3 stond niet op de voucher. Nu nog uitzoeken waar we kunnen parkeren. Na een paar keer rechts zien we een parkeerdek voor het Luxor. We parkeren hier en stappen uit. Nou, in Springdale was het al warm, maar hier is het hitte.

We lopen naar een ingang en zien alvast het zwembad. Dit is druk bezocht, maar ja wat wil je met 40 graden. Nog iets verder komen we in het casino en zijn we de weg al kwijt. We gaan op zoek naar de incheckbalie, maar het is hier net een doolhof. We worden onderweg aangesproken door een man die vraagt of we net aankomen. Ja dat is zo. Dan heeft hij een mooie aanbieding voor ons. We worden naar een balie gebracht waar een vrouw zit. Zij kan ons entreekaartjes voor een attractie aanbieden met korting. We kunnen kiezen uit 3 attracties, waarvan het shark reef aquarium ons wel aanspreekt. Deze kaartjes kunnen we voor 11 dollar kopen en tevens kunnen we 100 dollar verdienen. Oh, dat is leuk. We vragen ons af wat we hiervoor moeten doen. Het blijkt dat we morgenochtend ongeveer 2,5 uur naar een nieuw resort moeten gaan kijken. We krijgen dan ook nog ontbijt en daarna krijgen we 100 dollar om te gokken. Oke dan, dat gaan we doen. We vullen de verplichte papieren in en kunnen onze weg vervolgen naar de incheckbalie.

Na wat zoeken komen we hier aan en checken in. We hebben een kamer op de 13e verdieping. Nadat we onze spullen op de kamer hebben gebracht besluiten we eerst iets te gaan eten.

We lopen naar buiten waar het echt heel warm is en worden gelijk overdonderd. Het is niet normal wat voor hotels hier zijn. We lopen binnen bij New York, New York wat vlak naast ons hotel ligt. Dit hotel heeft het vrijheidsbeeld staan en wolkenkrabbers. Hier eten we een pizzastuk en dan kunnen we er weer tegenaan. Als we verder lopen komen we Elvis tegen en natuurlijk moeten we hier even mee op de foto. Helaas hebben we ons fototoestel niet bij ons, maar gelukkig heeft Sipke zijn mobiel nog waar we ook een foto mee kunnen maken.

Verder op de strip komen we langs nog veel meer hotels, de M&M’s winkel en veel souvenirwinkeltjes. Ja hier moeten we natuurlijk iets over de top kopen.

Sipke slaagt voor 2 t-shirts en ik voor een kort broekje met Las Vegas erop. Voor mij is dit nu al een geweldige stad met alles wat glimt en glitters heeft.

Aangekomen bij Hotel Paris, waar een grote eiffeltoren voor staat, zien we een soort cocktail bar. Hier vertonen de barkeepers hun kunsten en speelt een bandje. Daarna lopen we door naar het Venetian met de gondels. Echt, we blijven ons verbazen over wat we hier allemaal zien. We hebben ook al allerlei coupons gehad met kortingen. Er lopen ook veel mensen rond die kaartjes uitdelen met nummers van vrouwen erop die je kunt bestellen. Sipke heeft na een paar minuten al een hele stapel aangepakt. Dit is natuurlijk voor in het plakboek : )

Na het Venetian keren we terug naar ons hotel. Dit is nl. nog een behoorlijk eind lopen. We komen langs de Bellagiofontein die aan het spelen is. Dit is zo’n mooi gezicht en we besluiten hier morgen ook heen te gaan om dit te kunnen filmen. Na in totaal 5 uur te hebben gelopen over de Strip zijn we weer terug bij ons hotel. Even omkleden en dan gaan we naar het casino. Ja, als je dan toch in Vegas bent, moet je dit ook een keer doen en we krijgen morgen toch 100 dollar.

We spelen op alle 1 cent kasten en dit is best leuk. We winnen natuurlijk niet echt, maar daar gaat het ook niet om. Je kunt in het casino gratis drinken krijgen en je mag hier ook overal roken. Dat zijn we niet meer gewend.

Om 2 uur ‘s nachts vinden we het genoeg en gaan we naar bed, want ja morgen weer vroeg op om naar het resort te gaan kijken.