Category: Sip & Cat’s Blog

Vannacht redelijk goed geslapen. Het blijkt dat dit hotel nogal gehorig is en we hadden in de kamer naast ons iemand liggen die echt bomen aan het omzagen was.

Vanochtend gaan we eerst ontbijten. Het is redelijk druk en er zijn niet heel veel tafels beschikbaar. Gelukkig kunnen we bij iemand anders aanschuiven.

Na het ontbijt gaan we lopend naar de kerk waar onze gids staat te wachten. Dit is een paar straten lopen, maar het is zo steil omhoog dat je het gevoel hebt dat je al heel veel hebt gelopen.

We zijn een half uur te vroeg bij de afgesproken plek en gaan eerst maar even een kop thee scoren. We lopen hierna op ons gemak terug naar de kerk waar onze gids ook staat. We zijn met een groep van ongeveer 10 man. De gids vertelt ons eerst iets over de kerk waar we staan en over de aardbeving in San Francisco. In 1906 was deze aardbeving, waarna er een grote brand uitbrak. We gaan de kerk in en zien hier historische foto’s van deze ramp.

Hierna gaan we verder Chinatown in. Het is maar een straat verder, maar je loopt een wereld van verschil in. Je ziet de typische gouden en rode kleuren. Het blijkt dat rood voor geluk staat en goud voor rijkdom.

We lopen door naar een gebouw waar bakstenen uit de muur steken. Na de aardbeving is dit gebouw herbouwd met de stenen die verbrand zijn met de brand van 1906. Dit is een apart gezicht aangezien deze stenen uit het gebouw steken.

We krijgen nog verdere uitleg over Chinatown. Het blijkt dat hier ook vooral ouderen wonen, aangezien zij dit een veilige plaats vinden. Chinatown bestaat uit 20 straten en alleen hier wonen al 15.000 Chinezen. (Illegalen niet meegeteld). Zodra we bij een tempel komen neemt onze gids ons mee naar binnen. We dienen onze schoenen uit te doen, maar mogen gelukkig wel foto’s maken. Er wonen hier nonnen en elke dag hebben ze een ritueel voordat ze gaan eten. Helaas is dit ritueel net geweest en kunnen we dit niet meemaken. We zien wel de Boeddha’s en de tempel.

Wanneer we buiten verder lopen, horen we geklik en blijkt dat er hier Majhong wordt gespeeld onder een winkel.

We gaan verder naar een kruidenwinkel. Hier kennen ze geen apotheken, maar kruidengenezers. Je neemt je recept mee en hier wegen ze het af en vertellen ze hoe vaak je dit moet nemen. We krijgen van de gids een flesje te zien wat hoofdpijn moet verhelpen. Dit druppel je op je slaap en dan zou dit moeten helpen. Onze gids haalt ook nog een poot tevoorschijn. Dit blijkt een pees van een hert te zijn, wat ook weer ergens goed voor is.

Verderop gaan we een steeg in. Dit is een klein steegje waar de stroomdraden overal loshangen. Je ziet ook overal wasgoed buiten hangen en ze wonen echt op een kluitje. In deze steeg zit ook een bedrijf waar ze fortune cookies maken. Dit blijkt niet eens Chinees te zijn, maar gejat van de Japanners. We mogen een koekje proeven en dit blijft lekker. Tevens krijgen we te zien hoe de fortune cookies gemaakt worden.

Als we de steeg uitlopen komen we op het drukke gedeelte uit. Er lopen hier veel Chinezen die hun boodschappen doen. We gaan een soort supermarkt in. De vissen die hier verkocht worden leven nog. Voor in de winkel ligt een hele grote vissenstaart die blijft kronkelen. Ze verkopen hier verder ook nog levende padden, poten, hart en nog veel meer. Nee, hier willen we niets kopen. Even verderop zien we nog een aantal andere winkels, waaronder een winkel waar dode eenden en varkens hangen en liggen.

Uiteindelijk komen we bij een winkeltje waar we thee gaan proeven. De jongen die dit doet verteld ons erg veel over allerlei theesoorten en waar het goed voor is. We proeven diverse soorten verse groene thee, een bloementhee en witte jasmijn. Dit smaakt ontzettend lekker en het liefst zou ik thuis ook alles vers gaan drinken. We vinden dit ongelooflijk boeiend, maar helaas moeten we weer verder. We lopen nog langs een aantal winkels en komen dan bij een plein waar allerlei sociale activities zijn, vooral voor ouderen.

Tijd voor lunch. We gaan lunchen bij Kan’s en krijgen hier dim sum. Dit zijn diverse hapjes op een grote ronde draaischijf. We kunnen dit ronddraaien en overal iets van eten. Gelukkig zit er ook vlees tussen voor Sipke.

Het is nu al half twee en om 10 voor twee moeten we bij Alcatraz zijn. Samen met een Nederlands stel wat ook hier moet zijn, delen we een taxi. Bij aankomst kunnen we onze voucher omwisselen voor de kaartjes en kunnen we aan boord. We gaan ongeveer 10 minuten varen voordat we bij Alcatraz aankomen. Ondertussen hebben we op de boot een mooi uitzicht op de Golden Gate Bridge, Alcatraz en de stad. En we hebben geluk: Alles is zichtbaar en geen last van mist.

Zodra we bij Alcatraz aankomen gaan we van de boot af. Hier krijgen we een uitleg over hoe en wat en kunnen we weer omhoog gaan klimmen. Bij het cellencomplex krijg je een audiotour. We doen deze in het Engels zodat we geen nagesynchroniseerde versie krijgen.

We lopen de cellen in, zien de isoleercellen, de keuken en nog heel, veel meer. Wow, wat is dit indrukwekkend! Vooral met de verhalen erbij en de geluiden van dichtslaande deuren. Vanuit hier heb je ook nog eens een geweldig uitzicht op de stad en kun je heel goed zien San Francisco op heuvels gebouwd is.

Rond half vijf gaan we met de boot weer terug. Na terugkomst wandelen we naar Pier 39. Dit is lekker toeristisch en we gaan hier eten met een uitzicht over de haven. Je ziet erg veel zeeleeuwen in het zonnetje liggen. En een lawaai dat deze beesten maken. We eten bij de Italiaan pizza. We lopen nog even over de pier en nemen dan een taxi terug naar het hotel.

De taxi chauffeur is erg leuk en praat de hele rit. Wanneer we op een steile weg komen, waarschuwt hij ons voor de heuvel. We zien niets, maar wanneer we naar beneden gaan voelen we het. Ik slaak een klein gilletje. Deze stad is echt niet normaal. Je ziet wel eens films of series met San Francisco, maar het is hier inderdaad erg steil. Zelfs het parkeren is vreemd. We hebben een straat gezien waarbij je op een hoek van 90 graden moet parkeren. Ik zou bang zijn dat mijn auto omrolt.

Als we terug zijn bij het hotel gaan we eerst nog even langs de supermarkt. Daarna ga ik de blog typen, maar helaas hebben we nu iemand in de kamer naast ons die volgens ons aan het telefoneren is. We kunnen bijna letterlijk het gesprek volgen. Dit is een ontzettend leuk hotelletje, maar het is wel een beetje jammer dat het zo gehorig is.

Vanochtend eerst weer lekker genieten van een ontbijtbuffet. Nadat we onze spullen hebben ingeladen en overbodige papieren hebben weggegooid kunnen we onze weg vervolgen naar San Francisco.

Voor deze route gaan we weer terug door het park en moeten we weer een stuk omhoog. Bij een uitzichtpunt gaan we toch stoppen om een uitzicht over de vallei te hebben. Dit is toch wel mooi, alleen blijf ik wel een beetje bij de rand weg.

We vervolgen onze weg en zien nog 1 keer deze mooie omgeving.

We komen na een uurtje door een schattig dorpje en kijken goed om ons heen. Hierna moeten we weer naar beneden en nee, dit gaat helaas niet geleidelijk met een rechte weg. Het blijkt een kronkelweg om de berg heen te zijn. Ik stel me zo voor dat dit ongeveer zo is als de bergen in Frankrijk. Gelukkig gaan we aan de goede kant naar beneden en zie ik naast me geen afgronden. Wel zien we waar de weg heen gaat en dat is mooi en eng tegelijk. Sipke geniet er van en vindt het superwegen. Hij vindt het hier net de game “Need for Speed”. Gelukkig rijden we alleen niet zo hard, want anders waren we allang de bocht uitgevlogen. Ik weet namelijk hoe Sipke rijdt in het spelletje : )

Rond half 2 komen we bij Tracy aan. In deze stad gaan we bij Denny’s eten. Dit is best goed te doen voor de lunch. We moeten nu nog ongeveer een uur rijden naar San Francisco. Zodra we Oakland inrijden, zien we al bijna San Francisco. We voelen ons ook bijna in Nederland, want we zien windmolens en het is hier erg bewolkt.

 We gaan over de Bay Bridge San Francisco in, want we weten niet hoe druk de Golden Gate Bridge is en hoever dit van ons hotel af is. De Bay bridge blijkt een tolweg te zijn en druk dat het hier is. Volgens mij zijn het wel negen banen die uiteindelijk weer samengevoegd worden tot vier banen.

We gaan langzaam over deze brug en zien in de verte al Alcatraz en de Golden Gate Bridge liggen.

Wanneer we San Francisco binnenrijden en de snelweg afgaan, zien we gelijk de hoogteverschillen hier. Het is bijna allemaal eenrichtingsverkeer en het gaat steil naar beneden en omhoog. We zijn redelijk snel bij ons hotel, waar we de auto even voor het hotel parkeren.

Na het inchecken en de spullen uitladen kunnen we doorrijden naar de parkeergarage. Deze is bijna om de hoek en hier komen we pas dinsdag weer terug. Je auto heb je hier namelijk niet nodig.

Bij het hotel krijgen we een routekaartje zodat we vast kunnen zien hoe we moeten lopen. We gaan eerst een stukje omhoog. Nou dat merk je wel. Je loopt op de stoep, maar je voelt aan je kuiten hoe steil je omhoog gaat. Als we de tweede weg omhoog gaan zijn hier zelfs trappen, anders kom je bijna niet omhoog. Gelukkig gaat naar beneden iets makkelijker en lopen we naar Union Square. Hier zitten een aantal grote winkels. Bij Macy’s gaan we naar binnen en hier hebben ze een burger bar.

Lekker, weer hamburgers. Sipke heeft wel weer zin in een hamburger en ik bestel een hamburger zonder broodje en friet, maar met groente en salade. Toch nog een beetje gezond.

We lopen terug naar ons hotel en bereiden ons voor op morgen. Dan gaan we ‘s ochtends wandelen in Chinatown (we hebben nu al last van onze kuiten als we er aan denken) en daarna naar Alcatraz.

Vannacht heerlijk geslapen. Na ons ontbijt vertrekken we naar Yosemite. Vanaf het begin van het park is dit helemaal geweldig. We stoppen als eerste bij de Bridalveil waterval. Helaas zijn de watervallen in de herfst droog of stroomt er een klein stroompje, maar dit maakt deze vallei er niet minder om. Bij de Bridalveil waterval lopen we een stukje steil omhoog. Hier heb je een goed uitzicht op de waterval. De mensen lopen op de rotsen om nog iets verder te gaan. Wij gaan dit ook doen. Alleen de rotsen zijn toch wel erg glad. Sipke loopt nog iets door, maar ik stop bij de 2e rots.

We stappen de auto weer in en rijden verder naar Cathedral Beach. Hier kom je bij een strandje en wat water. Het is hier ontzettend rustig en we hebben het gevoel dat we hier helemaal alleen zijn. Even later stoppen we nog een keer langs de weg en kunnen we door het gras lopen. Ja, grasvelden hebben we in Nederland ook, maar hier krijg je er een veel beter uitzicht bij. We spotten weer een paar herten en maken nog een paar foto’s.

Na nog een paar stops komen we bij het Village center en gaan we eerst een broodje eten. We lopen verder naar het visitor center en bekijken wat de mogelijkheden zijn voor makkelijke wandelingen. Ja, we zijn nog niet zo ver dat we al de moeilijke wandelingen kunnen gaan doen. We besluiten naar de Lower Yosemite waterval te gaan. We stappen op de shuttle bus en stappen 2 haltes verder uit. We lopen naar de waterval. Deze staat helaas droog, maar het blijft een geweldig uitzicht. Van hieruit lopen we iets verder het pad op en het blijkt dat we hier nog best ver kunnen lopen.

Uiteindelijk lopen we 2,5 uur door het bos vanwaar je fantastische uitzichten hebt.

We zien de Half Dome, een erg bekende rots in Yosemite. Verder zien we veel mooie bomen en rotsen. Gelukkig komen we geen beren of bergleeuwen tegen, want hier was ik wel even bang voor. Wel wordt je hier lastig gevallen door vervelende vliegen. Eindelijk komen we bij Mirror Lake. Dit staat in de herfst ook droog, maar je kunt wel zien waar normal het meer is. We zijn ook best trots op onszelf, want om hier te komen hebben we niet de meest makkelijke route gelopen. We zijn steil omhoog gegaan langs rotsen en hoogtes, maar het was het waard.

Vanuit Mirror Lake nemen we de makkelijke route terug naar de shuttle bus. We stappen uit bij de parkeerplaats en gaan terug naar ons hotel. We zijn nu wel erg vermoeid, maar dit park is zo mooi. Het is weer totaal anders dan de andere parken waar we geweest zijn.

‘s Avonds gaan we lekker uit eten. Na het eten bestellen we maar weer eens een toetje. Gelukkig is deze minder groot dan in Springdale, maar we zijn nog steeds blij dat we er maar 1 hebben besteld.

Nu doen we niet zoveel meer en gaan we wachten op de finale uitzending van onze favoriete serie True Blood. We hebben hier HBO, dus kunnen dit nu al in Amerika zien.

Gisteravond viel het iets meer mee in dit dorpje, maar we vinden het nog steeds niets. We kijken uit op voor ons gevoel een trailer park. Misschien is het een hartstikke leuk stadje, maar niet voor ons. Vannacht zijn we ook nog een keer tegelijkertijd wakker geworden. Na een blik op de wekker geworpen te hebben bleek het pas half drie te zijn. O nee, nog 3 uurtjes slapen en dan kunnen we eindelijk weg. Om 6 uur worden we weer wakker en na een snelle douche en onze kleding aantrekken (we hebben onze koffer niet eens opengemaakt, zo snel wilden we weg) vertrekken we richting Yosemite.

Na een uur rijden zijn we nog steeds niets tegengekomen. Zo verlaten is het hier. We hebben ook nog eens best een beetje honger, want gisteren hebben we overleefd op een soort noodrantsoen. We rijden verder en komen langs Shady Ladies. Dit blijkt een hoerenboerderij te zijn. O nee, we hebben al helemaal beelden van ouwe dames. We vragen ons af welke mensen hier heen komen, want er is echt niets. Waarschijnlijk truckers of iets dergelijks.

Uiteindelijk gaan we een bergpas over en komen in een iets betere omgeving. Hier is het wat groener, maar nog steeds verlaten. We dachten dat de weg naar Bluff verlaten was, maar daar was heel wat meer dan hier.

We hebben ook weer te maken met dips in de weg. Nou als we de vorige dagen al achtbaan rijden vonden, dan is dit de superachtbaan. Soms zie je totaal de weg niet en maak je opeens een duik naar beneden.

Na zo’n 4 uur rijden komen we in een piepklein dorpje. Hier stoppen we bij het tankstation en gaan we naar binnen. Echt veel hebben ze hier niet, dus we halen een kitkat en snicker. Dan krijgen we in ieder geval wat suikers binnen.

Na nog een half uurtje rijden gaan we weer een bergpas over en komen in een bos. Dit is zo veel beter dan de verlaten weg waar we vanochtend waren. Hier maken we een stop om even uit te rusten. Het is toch zo’n 7 uur rijden vandaag dus dit hebben we wel even nodig. Net als we een foto willen maken krijgen we te maken met agressieve wespen, dus gaan we maar weer snel op pad.

We komen bij de Tiogapas waar we een tankstation met supermarkt treffen. Eindelijk, we kunnen een fatsoenlijke kop thee kopen. Hier zijn we zo aan toe. We voelen ons ook al echt Amerikanen met onze beker thee met deksel mee in de hand. We gaan vanaf hier de hoogste weg in Amerika rijden en moeten klimmen naar 9900 feet. (ongeveer 3000 meter). Dit is een ongelooflijk mooie weg waarmee we uiteindelijk in Yosemite aankomen. Het is hier helemaal super, met af en toe een beetje hoogtevrees van mijn kant. We maken erg veel stops onderweg, want er is veel te zien. Je rijdt langs hoge bomen met een afgrond om vervolgens een meer aan de zijkant te zien, waardoor het weer helemaal plat is.

Rond 3 uur ‘s middags komen we aan in El Portal. Na zo’n 15 km komen we aan bij Cedar Lodge waar we verblijven. Het valt ons gelijk op dat het hier allemaal al weer zo anders is dan in Beatty. We checken in en kunnen dan eindelijk iets eten. We bestellen bij de bar/grill een lekkere hamburger en sandwich. O, wat smaakt dit ontzettend goed. We zijn erg blij dat we hier zijn.

Rond 5 uur gaan we naar de lobby om toch maar betaald te internetten. Dan kunnen we eindelijk onze verhalen posten, want hier zijn we in Las Vegas niet aan toegekomen. Hierna gaan we bij het restaurant nog een lekkere salade eten.

Na het eten gaan we nog even naar de bar naast het restaurant. Hier zijn de mensen weer zo vriendelijk en drinken we een biertje en een mojito.

Goh, dit is echt een verademing na Beatty. Daar willen we nooit meer naar terug. Gelukkig vinden we onze reis nog wel steeds ongelooflijk en kunnen we er nu weer erg om lachen wat we hebben meegemaakt.

Vanochtend komen we nog moeilijker ons bed uit dan gisteren. Las Vegas is geweldig, maar ook erg vermoeiend. Je wordt hier geleefd en deze 2 dagen zijn heel snel voorbij gegaan. We kenden Las Vegas natuurlijk van tv, maar je begrijpt de gekte pas als je dit echt meemaakt.  En dan is het you love it or you hate it! Eerst maar even een sterke thee halen om wakker te worden en uitchecken. Rond 11 uur gaan we rustig op pad. We gaan via Death Valley naar Beatty.

We gaan eerst Las Vegas uit en dit is moeilijker dan gedacht. De navigatie stuurt ons snelweg op, snelweg af. Maar uiteindelijk zitten we op de juiste weg. Zodra we een rustplaats tegenkomen stoppen we onder een boompje. Even wat schaduw, want het is nu al erg warm.

We rijden verder naar Death Valley. Er komt een bord dat er dips in de weg zitten en dit blijkt ook echt zo te zijn. Af en toe ga je een stuk naar beneden en dan weer omhoog. Nog meer achtbaangevoel. Je merkt hier goed dat je daalt. Na een tijdje zien we een informatiekiosk van Death Valley. Hier stoppen we voor een plaspauze. Alleen Sipke gaat plassen, want het stinkt hier ontzettend, dus ik wacht nog wel even. We kunnen wel een informatiekrantje pakken en bekijken wat we gaan doen. Het bemande informatiecentrum van Death Valley ligt op zeeniveau, dus we moeten nog eens een heel stuk dalen.

Wanneer we langs een uitkijkpunt rijden stoppen we even om dit te gaan bezichtigen. We maken een klim omhoog van een paar honderd meter en hebben hier een geweldig uitzicht. Het is alleen ontzettend warm, dus we blijven niet te lang staan.

Iets verderop komen we opeens schaduw tegen. Dat is hier erg zeldzaam, dus we parkeren de auto gelijk onder de boom. We stappen weer even uit en zien een coyote lopen. Op deze plek hebben ze palmbomen en wat water.

Dit is een totaal ander gezicht dan de rest van Death Valley. De rest van Death Valley is vooral droog en veel zand, maar toch wonen er mensen.

Het is ook maar goed dat we getankt hebben, want ze hebben hier 1 benzinepomp waar je twee keer zoveel betaald dan wat we net hebben betaald.

Het visitor centrum waar onze volgende stop is, is erg klein dus we besluiten door te rijden. Het is eigenlijk te warm om hier ook maar iets te ondernemen. Gelukkig heb je vanuit de auto een geweldig uitzicht en lijkt het alsof we hier de enige zijn.

Het leuke is dat des te lager je komt, des te hoger de temperatuur wordt. We kunnen een stukje afsnijden naar Beatty, maar besluiten dit niet te doen. We rijden door en komen uiteindelijk op een hoog punt. Hier stoppen we en is het gelukkig iets koeler. Er staat zelfs een aangenaam windje. Na deze stop moeten we nog een stuk dalen en nog een uurtje rijden naar Beatty.

Rond 4 uur komen we aan in Beatty.

Dit is maar een heel klein dorpje en we hebben ons motel snel gevonden. Het motel is op zich nog wel te doen en de kamers zijn gelukkig schoon. We hebben nog wel even moeite met de deur om deze op slot te krijgen, maar het blijkt dat ze ons het kaartje hiervoor vergeten zijn te geven.

We hebben nog niet geluncht en gaan met de auto het dorpje in. We hebben eerst op internet gekeken wat er is, zodat we een idee hebben waar we wat kunnen gaan eten. Onze eerste keus kunnen we niet vinden, dus gaan we naar onze tweede keus. Dit is een bar/saloon waar je blijkbaar heerlijke sandwiches kan eten. We worden vriendelijk begroet door de barvrouw en begeleid naar de sandwichkant. Ze raadt ons de sandwich met verse kalkoen en cranberry aan. Deze moet echt geweldig zijn. Het vrouwtje wat ons helpt raadt ons aan om buiten te gaan zitten, want in de schaduw is het heerlijk. Na een paar minuten krijgen we ons eten. Het zijn 2 sandwiches met een klein bakje aardappelsalade en een chocoladecakeje. We nemen een hap van onze sandwich en kijken elkaar aan. Sipke krijgt het nog wel weg, maar ik vind het echt vies. Normaal ben ik net een afvalbak en lust ik bijna alles, maar dit is niet weg te krijgen. Sipke heeft er ook moeite mee, maar ja hij heeft zo'n honger dat hij in ieder geval 1 broodje opeet. De aardappelsalade zit ook geen smaak aan, dus het enige wat ik wegkrijg is het chocoladecakeje. Sipke gaat afrekenen en moet voor deze zooi ook nog eens bijna 24 dollar betalen. De misselijkheid krijgen we er gratis bij.

We rijden terug naar ons motel en het is ons ondertussen duidelijk dat de mensen hier heel anders zijn dan op alle plekken waar we tot nu toe geweest zijn. Ikzelf voel me hier totaal niet op mijn gemak en zou het liefst nu al weer vertrekken. Helaas is dit geen mogelijkheid en maken we er maar het beste van. We gaan nog even tanken en kopen hier nog wat donuts. De donuts zijn alleen ook al niet echt lekker, maar gelukkig hebben we ook nog wat snoep gekocht. De mensen bij het tankstation waren ook al niet echt vriendelijk.

We besluiten om verder maar niets meer te eten, want we willen hier allebei niet het dorp in. We hebben morgen een lange reisdag voor de boeg en we willen hier vroeg vertrekken, want dit dorp vinden we allebei niets.