Smeekes.nl

Vanochtend komen we nog moeilijker ons bed uit dan gisteren. Las Vegas is geweldig, maar ook erg vermoeiend. Je wordt hier geleefd en deze 2 dagen zijn heel snel voorbij gegaan. We kenden Las Vegas natuurlijk van tv, maar je begrijpt de gekte pas als je dit echt meemaakt.  En dan is het you love it or you hate it! Eerst maar even een sterke thee halen om wakker te worden en uitchecken. Rond 11 uur gaan we rustig op pad. We gaan via Death Valley naar Beatty.

We gaan eerst Las Vegas uit en dit is moeilijker dan gedacht. De navigatie stuurt ons snelweg op, snelweg af. Maar uiteindelijk zitten we op de juiste weg. Zodra we een rustplaats tegenkomen stoppen we onder een boompje. Even wat schaduw, want het is nu al erg warm.

We rijden verder naar Death Valley. Er komt een bord dat er dips in de weg zitten en dit blijkt ook echt zo te zijn. Af en toe ga je een stuk naar beneden en dan weer omhoog. Nog meer achtbaangevoel. Je merkt hier goed dat je daalt. Na een tijdje zien we een informatiekiosk van Death Valley. Hier stoppen we voor een plaspauze. Alleen Sipke gaat plassen, want het stinkt hier ontzettend, dus ik wacht nog wel even. We kunnen wel een informatiekrantje pakken en bekijken wat we gaan doen. Het bemande informatiecentrum van Death Valley ligt op zeeniveau, dus we moeten nog eens een heel stuk dalen.

Wanneer we langs een uitkijkpunt rijden stoppen we even om dit te gaan bezichtigen. We maken een klim omhoog van een paar honderd meter en hebben hier een geweldig uitzicht. Het is alleen ontzettend warm, dus we blijven niet te lang staan.

Iets verderop komen we opeens schaduw tegen. Dat is hier erg zeldzaam, dus we parkeren de auto gelijk onder de boom. We stappen weer even uit en zien een coyote lopen. Op deze plek hebben ze palmbomen en wat water.

Dit is een totaal ander gezicht dan de rest van Death Valley. De rest van Death Valley is vooral droog en veel zand, maar toch wonen er mensen.

Het is ook maar goed dat we getankt hebben, want ze hebben hier 1 benzinepomp waar je twee keer zoveel betaald dan wat we net hebben betaald.

Het visitor centrum waar onze volgende stop is, is erg klein dus we besluiten door te rijden. Het is eigenlijk te warm om hier ook maar iets te ondernemen. Gelukkig heb je vanuit de auto een geweldig uitzicht en lijkt het alsof we hier de enige zijn.

Het leuke is dat des te lager je komt, des te hoger de temperatuur wordt. We kunnen een stukje afsnijden naar Beatty, maar besluiten dit niet te doen. We rijden door en komen uiteindelijk op een hoog punt. Hier stoppen we en is het gelukkig iets koeler. Er staat zelfs een aangenaam windje. Na deze stop moeten we nog een stuk dalen en nog een uurtje rijden naar Beatty.

Rond 4 uur komen we aan in Beatty.

Dit is maar een heel klein dorpje en we hebben ons motel snel gevonden. Het motel is op zich nog wel te doen en de kamers zijn gelukkig schoon. We hebben nog wel even moeite met de deur om deze op slot te krijgen, maar het blijkt dat ze ons het kaartje hiervoor vergeten zijn te geven.

We hebben nog niet geluncht en gaan met de auto het dorpje in. We hebben eerst op internet gekeken wat er is, zodat we een idee hebben waar we wat kunnen gaan eten. Onze eerste keus kunnen we niet vinden, dus gaan we naar onze tweede keus. Dit is een bar/saloon waar je blijkbaar heerlijke sandwiches kan eten. We worden vriendelijk begroet door de barvrouw en begeleid naar de sandwichkant. Ze raadt ons de sandwich met verse kalkoen en cranberry aan. Deze moet echt geweldig zijn. Het vrouwtje wat ons helpt raadt ons aan om buiten te gaan zitten, want in de schaduw is het heerlijk. Na een paar minuten krijgen we ons eten. Het zijn 2 sandwiches met een klein bakje aardappelsalade en een chocoladecakeje. We nemen een hap van onze sandwich en kijken elkaar aan. Sipke krijgt het nog wel weg, maar ik vind het echt vies. Normaal ben ik net een afvalbak en lust ik bijna alles, maar dit is niet weg te krijgen. Sipke heeft er ook moeite mee, maar ja hij heeft zo'n honger dat hij in ieder geval 1 broodje opeet. De aardappelsalade zit ook geen smaak aan, dus het enige wat ik wegkrijg is het chocoladecakeje. Sipke gaat afrekenen en moet voor deze zooi ook nog eens bijna 24 dollar betalen. De misselijkheid krijgen we er gratis bij.

We rijden terug naar ons motel en het is ons ondertussen duidelijk dat de mensen hier heel anders zijn dan op alle plekken waar we tot nu toe geweest zijn. Ikzelf voel me hier totaal niet op mijn gemak en zou het liefst nu al weer vertrekken. Helaas is dit geen mogelijkheid en maken we er maar het beste van. We gaan nog even tanken en kopen hier nog wat donuts. De donuts zijn alleen ook al niet echt lekker, maar gelukkig hebben we ook nog wat snoep gekocht. De mensen bij het tankstation waren ook al niet echt vriendelijk.

We besluiten om verder maar niets meer te eten, want we willen hier allebei niet het dorp in. We hebben morgen een lange reisdag voor de boeg en we willen hier vroeg vertrekken, want dit dorp vinden we allebei niets.

Zo dat is moeilijk wakker worden na zo laat naar bed te zijn gegaan. We voelen ons nog niet helemaal mens, maar vol goede moed gaan we naar beneden om naar het resort te gaan kijken. Wanneer we hier aankomen, moeten we weer een vragenlijst invullen en krijgen we een sticker met onze naam opgeplakt. Gelukkig zijn we niet de enige mensen die dit gaan doen, want het is al best druk. Onze verwachting is dat we met z’n allen gaan rondkijken en dan weer terug gaan met 100 dollar.

Het vertrek rond kwart over negen is helaas al uitgesteld tot half tien. Dit is al een beetje een teleurstelling, want we willen natuurlijk zo snel mogelijk terug zijn. Rond half tien gaan we dan toch vertrekken met 3 volle bussen. Gelukkig is het maar 20 minuten rijden. Na aankomst gaan we met z’n allen naar binnen en hier is nog drukker. We moeten plaatsnemen en wachten tot ze onze naam noemen. We beginnen nu toch wel een beetje te twijfelen aan onze beslissing om dit te doen. Naast ons zit een Nederlands stel wat vraagt of we er ook ingetrapt zijn. Ja dus, maar ja we blijven Hollanders en als we iets gratis kunnen krijgen dan doen we dat ook.

Het blijkt wel dat we niet met de hele groep rondgeleid worden, maar dat elk stel zijn eigen makelaar krijgt. Dit wordt dus toch al anders dan we verwacht hadden. Zodra onze naam wordt geroepen, zien wij welke makelaar wij krijgen. Dit is een erg vrolijke en leuke dame, dus we verwachten nog steeds dat het misschien wel snel voorbij is. Ze neemt ons mee naar de kantine waar we iets te eten en drinken kunnen pakken. Hierna gaan we samen met haar aan een tafel zitten en houden eerst een gezellig praatje met haar. Ze is heel belangstellend en tot nu is het best gezellig. Hierna wordt ons uitgelegd wat de bedoeling is van vandaag. We gaan samen met haar kijken naar timesharing. Het hele project blijkt het volgende in te houden:

We kunnen ons inkopen en dan zijn we een soort van gedeelde eigenaar van een appartement in dit resort. Voor maar 335 euro kunnen we hier dan 1 week in het jaar verblijven. Natuurlijk kunnen we ook in alle andere resorts over de hele wereld verblijven voor maar 335 euro. (Binnen Europa is dit maar 225 euro). Als we in een ander land willen verblijven, moeten we onze week in Vegas inleveren. Tevens kunnen we nachten bijkopen. God, wat klinkt dit mooi………………………….. Volgens haar gaan we zoveel geld besparen en kunnen we de hele wereld zien. (Nee, vliegtickets moet je nog wel zelf betalen). Dit is toch geweldig (maar niet heus).

Ze laat ons het boek zien met alle geweldige verhalen over timesharing en de familie. Ja zodra je je inkoopt behoor je tot de familie. O ja, en voor maar 335 euro voor de hele week mag je ook je gehele eigen familie meenemen. Je betaalt dus maar 335 euro. (We kunnen dit bedrag ondertussen niet meer aanhoren). We krijgen ook nog allemaal mooie plaatjes te zien met de 4 en 5 sterren resorts.

Na anderhalf uur gaan we eindelijk even naar buiten. (Dit gaat ons dus echt meer kosten dan de 2,5 uur.) We krijgen gelukkig even de tijd om een sigaretje te roken, want dit hebben we echt nodig. Ondertussen blijven we maar glimlachen en zeggen dat het inderdaad erg mooi is allemaal.

Na de rookpauze krijgen we een kleine rondleiding over het terrein. (Gelukkig niet het hele terrein, want daar waren we bang voor) Hierna komen we aan bij het appartement en gaan dit bezichtigen. Ja inderdaad het appartement is mooi, maar ik zou hier toch echt niet willen zitten. We lopen terug naar de kantine en dan gaan we praten over de kosten. (Wat denkt ze, we gaan toch echt niets kopen). Ze praat weer door over hoe geweldig dit allemaal is en laat ons een berekening zien van wat het kost.

Als we vandaag beslissen, kost het ons maar 40.000 dollar. (En natuurlijk de 335 euro per jaar voor 1 week verblijf. Ik wil niet eens weten wat het kost om langer te verblijven) We mogen een aanbetaling doen en de rest in termijnen. Dit is toch een geweldig aanbod volgens haar.

Hierna komt haar manager erbij om nog eens te praten over deze cijfers. Wij zijn het allang zat en zeggen dat we dit niet kunnen betalen. We denken dat we er dan van af zijn, maar nee hoor. De manager gaat gewoon een andere berekening voor ons maken.

Als hij terugkomt, kunnen we ook kiezen voor 1 slaapkamer. En dit kost ons maar 16.000 dollar. En we hebben nog een optie. (nee he, hoe lang gaat dit duren) We kunnen ons ook inkopen voor om het jaar en dan kost het 10.000 dollar.

Intussen zijn we het al helemaal zat en willen we alleen maar weg. We blijven dus vertellen dat we dit gewoon niet kunnen betalen. Nou, we hadden beter een andere reden kunnen verzinnen, want hij blijft maar doorgaan over hoeveel we wel niet besparen als we dit doen ipv elk jaar op vakantie naar een “normaal” hotel. Eindelijk gaat hij weg, maar dan gaat onze makelaar nog een keer het verhaal doen en wordt ze toch wel erg opdringerig. Gelukkig staan we sterk in onze schoenen. Ze geeft ons een paar minuten om te overleggen. Wij blijven aan de tafel zitten en zijn ontzettend gefrustreerd. We schudden gewoon een beetje nee tegen elkaar en wachten dan tot ze weer terugkomt. Hierna geven we nog een keer aan dat we geen impulsieve beslissingen nemen en het dus NIET DOEN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Eindelijk laat ze ons gaan. Ze neemt ons mee naar beneden. Waar ze een uur geleden nog ongelooflijk aardig was is ze nu niet meer zo aardig tegen ons. We krijgen nog net een soort van gedag en worden dan achtergelaten bij de balie waar we onze beloofde 100 dollar krijgen en onze tickets voor het shark reef aquarium. Ja dat doen ze wel slim. Je moet de hele rit uitzitten wil je nog iets krijgen. In deze zaal moeten we weer wachten, samen met nog een aantal koppels. We kijken elkaar allemaal aan en beginnen dan toch wel te lachen. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje en zijn er allemaal ingetrapt.

Na een kwartiertje krijgen we dan eindelijk onze tickets en 100 dollar in coupons. Ik lees nog even wat er op de coupon staat en dit blijkt Freeplay geld te zijn. (Het is toch geen monopoly geld he, want anders hebben we voor niets hier 4 uur doorgebracht.)

We mogen de bus in en na 20 minuten zijn we weer terug bij ons hotel. We besluiten direct onze coupons in te leveren en te kijken wat we krijgen. Bij de balie van het casino zit ook nog eens een vrouw die ontzettend chagrijnig is. Die mazzel hebben we dan ook alweer. Het blijkt dat we een pasje krijgen met 100 dollar en dit kun je niet inwisselen voor geld. We snappen er niets van en gaan dan maar even gokken. We gokken iets hoger dan we gisteren hebben gedaan, want we verwachten dat we hier niets voor krijgen. We dienen wel een dollar in de kast te gooien om te kunnen spelen. Het blijkt dat het geld van de kaart wordt afgeschreven en dat onze dollar blijft staan. En als we iets winnen, kunnen we dit weer uitbetalen. Na een half uurtje hebben we voor 75 dollar geld en wisselen dit in. Hebben we er gelukkig toch nog iets aan overgehouden.

Dit was eens maar nooit weer. Gelukkig kunnen we er nog steeds wel om lachen en hebben we iets echt Amerikaans meegemaakt.

We gaan nu eerst maar eens lunchen want dat hebben we wel nodig. Wanneer we in het hotel lopen worden we weer benaderd door een man die ons een aanbieding kan doen. We mogen voor 99 dollar 3 nachten in het Luxor verblijven in de komende 18 maanden. Hiervoor moeten we alleen wel weer een tour naar het resort maken. Dit is wel de korte versie van 90 minuten. Ja het zal wel. Dit doen we dus absoluut niet!!! 

Na de lunch gaan we naar het shark reef aquarium. Dit is in het Mandalay Bay hotel wat naast ons hotel ligt. Om hier te komen kunnen we door ons hotel lopen en komen we vanzelf in het Mandalay Bay hotel. Zo zie je gelijk hoe groot de hotels zijn want het is ongeveer een half uur lopen. Als we er eindelijk zijn, gaan we het aquarium binnen. Dit is al weer iets geweldigs. We zien hier allerlei vissen, kwallen en haaien. En dan te bedenken dat dit gewoon in een hotel zit.

Na dit avontuur gaan we weer naar de Strip. We lopen door de verschillende hotels en hebben al pijn aan onze voeten. Als we buitenkomen, blijkt dat we nog niet eens ver van ons hotel zijn. Zo groot zijn de hotels.

In het MGM Grand zien we de leeuwenkooi waar we 2 leeuwen zien. En ja, alweer gewoon in een hotel. We beseffen ons dat als je echt veel van Las Vegas wil zien, je niet genoeg hebt aan 2 dagen.

Bij het MGM besluiten we kaartjes te kopen voor de monorail. Dit is een metro die als een soort achtbaan boven de Strip langs rijdt. Vlakbij het Bellagio stappen we uit om de fontein te kunnen filmen. We moeten hier 10 minuten wachten en dan begint het schouwspel. De fonteinen “dansen” op de muziek van Elton John. Het blijkt dat ze verschillende soorten hebben, want gisteravond hebben we ze op klassieke muziek gezien.

Als avondeten gaan we weer een stuk pizza eten, want een vette hap kunnen we wel gebruiken. We zijn toch nog een beetje moe van gisteravond. Na het eten is het alweer bijna half zeven en lopen we terug naar ons hotel. We frissen ons even op, want om 8 uur hebben we een limousine it over de strip. We zijn erg benieuwd wat voor limousine we krijgen.

Iets voor 8 uur komt er een limousine aanrijden. Dit is een echte limousine en we denken dat deze voor ons is. Hier achteraan komt nog een limousine aanrijden. Dit is een stretch SUV en we zijn erg benieuwd welke mensen deze hebben, want die zal wel wat kosten. De man van de eerste limousine komt aanlopen met een bordje met Sipke zijn naam erop. We lopen naar de man toe en deze reageert nogal verbaasd dat we maar met zijn tweeen zijn. Het blijkt dat allebei de limousines voor ons zijn. Dit kan niet goed zijn, want wij hebben echt maar voor een limousine betaald. Misschien heeft de agent in Amerika dit niet goed gedaan. Na controle van onze voucher blijkt dat we stretch SUV limousine hebben. Dit ga je niet menen. We stappen hier in en dit is een echte limo zoals je in de film ziet. Er staan kristallen glazen en in de limo heb je van die discolichtjes die van kleur veranderen. Je kunt hier wel met 10 mensen in. We kunnen niet geloven dat dit goed is, want zoveel hebben we niet betaald voor deze rit.

Maar ja, we vinden het allang goed, want dit is toch geweldig. We rijden eerst naar het Las Vegas bord om foto’s te kunnen maken. Helaas werkt het niet zo goed met ons op de voorgrond, omdat het bord zo verlicht is. Daarna rijdt de chauffeur de Strip op. Dit is echt super. Vanuit de limo kunnen we heel goed alle lichtjes zien en de gekte van Las Vegas. Het is echt ontzettend druk hier, dus je hebt wel een uur nodig om heen en weer te rijden. Bij de Bellagiofonteinen wil de chauffeur stoppen, maar omdat het zo druk is lukt dit niet echt. Gelukkig kunnen we vanuit de auto de fonteinen heel goed bewonderen en tevens horen we de muziek.

We zien de auto’s naast ons nieuwsgierig kijken naar onze limo. Zo voelt het waarschijnlijk als je beroemd bent. Hier kunnen we elke dag wel inzitten.

Om 9 uur komen we weer aan bij ons hotel. We betalen de chauffeur en na nog een foto van de buitenkant van de limo gaan we nog maar een keer gokken. We nemen een lekkere cocktail en gaan weer achter een kast zitten. We spelen erg leuk (we winnen natuurlijk niets) en voor we het weten is het alweer half twee.

Tijd om naar bed te gaan, want morgen moeten we weer verder.

Na weer een heerlijke nacht slapen gaan we eerst ontbijten bij het hotel. Ze hebben hier een star bucks waar we een lekkere kop thee halen met een chocolademunt muffin. Na het ontbijt lopen we naar ons plekje bij de rivier. Hier blijven we nog even zitten om te genieten van Springdale, de rivier en de rust voordat we zometeen naar de gekte van Las Vegas afreizen.

Rond 10 uur nemen we afscheid van ons “appartement” met pijn in ons hart en van Springdale. We zijn beide van mening dat we hier zeker weten terug moeten komen.

We gaan op weg naar Las Vegas en de verwachting is dat dit een totaal andere wereld zal zijn dan Springdale. Onderweg komen we langs St George en zien de Wallmart. Hier stoppen we weer. We willen toch nog een paar extra schoenen kopen. Voor 24 dollar slagen we hier voor 2 paar schoenen.

We gaan langzaam weer op weg en rond 2 uur komen we aan in de grote gokstad. Op onze voucher staat dat het adres 900 is. We rijden de Strip op, maar nee hoor. De pyramide waar we in slapen is nergens te bekennen. We zitten hier ook in het shabby gedeelte, dus we snappen er niets van. Dan maar de Strip over rijden, want volgens ons kun je de pyramide niet over het hoofd zien. Na ongeveer een klein uurtje rijden, ja het is echt druk op de Strip, zien we de pyramide. Het adres blijkt 3900 te zijn, maar de 3 stond niet op de voucher. Nu nog uitzoeken waar we kunnen parkeren. Na een paar keer rechts zien we een parkeerdek voor het Luxor. We parkeren hier en stappen uit. Nou, in Springdale was het al warm, maar hier is het hitte.

We lopen naar een ingang en zien alvast het zwembad. Dit is druk bezocht, maar ja wat wil je met 40 graden. Nog iets verder komen we in het casino en zijn we de weg al kwijt. We gaan op zoek naar de incheckbalie, maar het is hier net een doolhof. We worden onderweg aangesproken door een man die vraagt of we net aankomen. Ja dat is zo. Dan heeft hij een mooie aanbieding voor ons. We worden naar een balie gebracht waar een vrouw zit. Zij kan ons entreekaartjes voor een attractie aanbieden met korting. We kunnen kiezen uit 3 attracties, waarvan het shark reef aquarium ons wel aanspreekt. Deze kaartjes kunnen we voor 11 dollar kopen en tevens kunnen we 100 dollar verdienen. Oh, dat is leuk. We vragen ons af wat we hiervoor moeten doen. Het blijkt dat we morgenochtend ongeveer 2,5 uur naar een nieuw resort moeten gaan kijken. We krijgen dan ook nog ontbijt en daarna krijgen we 100 dollar om te gokken. Oke dan, dat gaan we doen. We vullen de verplichte papieren in en kunnen onze weg vervolgen naar de incheckbalie.

Na wat zoeken komen we hier aan en checken in. We hebben een kamer op de 13e verdieping. Nadat we onze spullen op de kamer hebben gebracht besluiten we eerst iets te gaan eten.

We lopen naar buiten waar het echt heel warm is en worden gelijk overdonderd. Het is niet normal wat voor hotels hier zijn. We lopen binnen bij New York, New York wat vlak naast ons hotel ligt. Dit hotel heeft het vrijheidsbeeld staan en wolkenkrabbers. Hier eten we een pizzastuk en dan kunnen we er weer tegenaan. Als we verder lopen komen we Elvis tegen en natuurlijk moeten we hier even mee op de foto. Helaas hebben we ons fototoestel niet bij ons, maar gelukkig heeft Sipke zijn mobiel nog waar we ook een foto mee kunnen maken.

Verder op de strip komen we langs nog veel meer hotels, de M&M’s winkel en veel souvenirwinkeltjes. Ja hier moeten we natuurlijk iets over de top kopen.

Sipke slaagt voor 2 t-shirts en ik voor een kort broekje met Las Vegas erop. Voor mij is dit nu al een geweldige stad met alles wat glimt en glitters heeft.

Aangekomen bij Hotel Paris, waar een grote eiffeltoren voor staat, zien we een soort cocktail bar. Hier vertonen de barkeepers hun kunsten en speelt een bandje. Daarna lopen we door naar het Venetian met de gondels. Echt, we blijven ons verbazen over wat we hier allemaal zien. We hebben ook al allerlei coupons gehad met kortingen. Er lopen ook veel mensen rond die kaartjes uitdelen met nummers van vrouwen erop die je kunt bestellen. Sipke heeft na een paar minuten al een hele stapel aangepakt. Dit is natuurlijk voor in het plakboek : )

Na het Venetian keren we terug naar ons hotel. Dit is nl. nog een behoorlijk eind lopen. We komen langs de Bellagiofontein die aan het spelen is. Dit is zo’n mooi gezicht en we besluiten hier morgen ook heen te gaan om dit te kunnen filmen. Na in totaal 5 uur te hebben gelopen over de Strip zijn we weer terug bij ons hotel. Even omkleden en dan gaan we naar het casino. Ja, als je dan toch in Vegas bent, moet je dit ook een keer doen en we krijgen morgen toch 100 dollar.

We spelen op alle 1 cent kasten en dit is best leuk. We winnen natuurlijk niet echt, maar daar gaat het ook niet om. Je kunt in het casino gratis drinken krijgen en je mag hier ook overal roken. Dat zijn we niet meer gewend.

Om 2 uur ‘s nachts vinden we het genoeg en gaan we naar bed, want ja morgen weer vroeg op om naar het resort te gaan kijken.

Vannacht heerlijk geslapen in onze master bedroom. We worden ‘s ochtends pas wakker van de wekker. Nadat we zijn opgestaan en gedoucht, gaan we eerst een sigaretje roken op de rookplek bij de rivier. Hier staat een bankje onder de boom en heb je een mooi uitzicht op de rivier. Het waait vanmorgen wel heel hard en het is zelfs fris.

Om 9 uur moeten we de fietsen ophalen en we besluiten te gaan lopen. Onderweg komen we langs een eetcafe waar we ontbijten. We nemen pannekoeken als ontbijt en dit smaakt heerlijk. Het is alleen wel weer veel. We vervolgen onze weg naar de fietsshop en zien dan een brug. Volgens Sipke houdt hier de stoep op, dus we nemen de shuttle bus. Het blijkt uiteindelijk geen brug te zijn en we hadden dus gewoon verder kunnen lopen. Maar ja, hebben we gelijk de shuttle bus uitgeprobeerd. Na ongeveer een halve minuut kunnen we weer uitstappen en moeten we nog iets teruglopen voor de fietsshop.

We halen onze fietsen op en beginnen te fietsen naar het begin van Zionpark.

Als we hier aankomen gaan we het park in en fietsen de route. Deze route duurt maar een kwartier, maar daarna kunnen we helemaal omhoog fietsen. Zo, dit is wel kuitentraining. Sipke is het wel gewend om omhoog te fietsen, maar ik ben alleen de viaducten in Amersfoort gewend en vind dat al een hele opgave.

Maar goed, het lukt allemaal. Ondertussen is het al wel een stuk warmer geworden en kunnen we onze jasjes uitdoen. Onderweg spotten we een paar hertjes en gaan stil staan om een foto te maken.

Na 2 uur fietsen komen we bij Weeping Rock. Dit moeten we gaan bezichtigen volgens de hoteleigenaar, dus we zetten onze fietsen op slot en beginnen te lopen. Eerst zien we alweer hertjes en moeten we dus nog een foto maken. Hierna vervolgen we de looproute en moeten we een aardig stukje steil omhoog. Ja, alweer kuitentraining. Zodra we boven zijn is het een prachtig gezicht. Je ziet echt een rots die huilt. Er stroomt redelijk wat water vanaf de rots en we gaan eronder staan. Dan kijk je naar het water wat eraf valt. Dit is een erg rustig plekje waar iedereen alleen maar geniet.

Teruggekomen staan onze fietsen er gelukkig nog en besluiten we terug naar beneden te fietsen. Dit gaat in ieder geval een stuk sneller dan omhoog. Rond 1 uur leveren we onze fietsen weer in en hebben we een heerlijke ochtend gehad.

Het is nu wel een heel stuk warmer en we nemen de shuttle bus terug naar ons hotel. Omdat het zo warm is gaan we voor het eerst deze vakantie een paar uurtjes het zwembad in. Het is hier erg rustig en we maken een praatje met een Amerikaanse dame. Na een paar uur vinden we het genoeg en gaan we ons omkleden voor de volgende wandeling.

We nemen weer de shuttle bus en gaan naar de laatste stop in het park. Hiervandaan lopen we een erg mooie route langs de rivier. Onderweg spotten we hier aardig wat eekhoorntjes.

Wanneer we teruggaan met de shuttle bus komen we nog meer herten tegen en ook loslopende kalkoenen.

Na deze inspanning zijn we toch wel erg moe en hongerig. We gaan eerst maar eens wat eten. We besluiten bij The Spotted Dog te gaan eten en er is hier een wachtrij. Dan zal het eten wel goed zijn denken we en we wachten tot er een plekje is. We gaan hier voor het driegangen menu en genieten van het eten. Na het eten lopen we terug naar het hotel om alle extra calorieen eraf te lopen : )

Vanochtend rijden we eerst naar Horseshoe Bend. Dit een een bocht in de Colorado rivier. Het is makkelijk te vinden en wanneer we aankomen is het al behoorlijk druk. Gelukkig is het nog vroeg waardoor het niet zo warm is. We moeten ongeveer 1 km lopen om hier te komen. We lopen over een zandpad wat eerst omhoog gaat en dan naar beneden. Als we er eindelijk zijn gaat Sipke naar de rand om dit verschijnsel te bewonderen. Hij maakt een paar mooie foto’s. Ikzelf blijf ietsje bij de rand vandaan en ga iets hoger staan waardoor ik het ook kan bekijken. Het is inderdaad een erg mooi gezicht en we zijn blij dat we hier nog even een stop hebben gemaakt.

Hierna rijden we verder, want we gaan vandaag naar Springdale. Aangezien dit in Utah ligt, is het daar weer een uur later. We gaan op weg en rijden eerst een stuk door Page. Daarna slaan we af en zien we weer een andere omgeving. Hier wordt het een stuk groener. Voor mij is het op dit moment ook een stuk platter, maar helaas, hier komt snel weer een einde aan. Als ik de vorige ritten al een achtbaan vond lijken, dan is dit nog erger. We rijden langs hele mooie rotsen die roze en wit zijn gekleurd. Op een gegeven moment gaan we weer een stuk de bergen in. Springdale ligt echter lager waardoor we ook weer moeten dalen en deze weg is soms erg steil naar beneden.

In het dorpje Kanab stoppen we om te lunchen. Hier komen we twee Nederlanders tegen die we al twee keer eerder tegen zijn gekomen. Dit is wel heel toevallig en waarschijnlijk gaan we ze nog wel vaker tegenkomen. Ze rijden nl. een stukje dezelfde route als ons. We lunchen bij de Subway waar ook de politie aan het lunchen is. Hier voelen we ons gelijk erg veilig. Onderweg hiernaar toe hebben we de politie ook al weer iemand van de weg zien halen. Dit gaat wel iets anders dan bij ons. Ze doen hier gelijk de zwaailichten aan.

Na de lunch gaan we verder en willen we een stop maken bij de zandduinen. Deze zouden roze, rood en wit zijn. We zien het bordje, maar zien te laat dat we dan gelijk rechts moeten, dus dat wordt omkeren.

Na het omkeren rijden we de weg op naar deze duinen. Dit is een iets slechtere weg die omhoog en omlaag gaat. Blijft leuk deze achtbaa, maar niet heus. Sipke daarentegen vindt deze wegen geweldig. Na een aantal kilometer zien we nog steeds niets en vragen we ons af of dit wel goed is. Gelukkig zien we dan toch uiteindelijk weer een bordje dat we nog ongeveer 10 kilometer verder moeten. Nou, we zijn benieuwd. En ja hoor, we vinden het. We betalen weer een keer entree, want het is geen nationaal park en we lopen naar het uitzichtpunt. Erg mooi, maar we zien gewone duinen en dus geen gekleurde.

Een beetje teleurgesteld gaan we weer op pad naar de highway. Het is wel een mooie route hier en we zien weer erg veel groen.

Rond 2 uur ‘s middags komen we dan bij Zion. Hier moeten we weer een berg af en hoop ik dat het zometeen iets vlakker wordt. Helaas, verkeerd gedacht. We rijden het park in en moeten wachten voor de tunnel. Er zijn nl. wegwerkzaamheden. Als we eindelijk de tunnel ingaan, is het erg donker hier en gaan we weer dalen. Als we uit de tunnel komen, krijgen we een aantal haarspeldbochten. Het uitzicht is echt geweldig, maar het angstzweet breekt me uit. Gelukkig vindt Sipke het absoluut niet eng om hier te rijden en komen we heelhuids beneden aan. We zien ons hotel al en parkeren de auto.

Bij het inchecken verteld de eigenaar ons dat hij ons een upgrade kan geven. Wij denken alweer: Ja dat is leuk, maar wat kost dat extra? (ja, we blijven Nederlanders)

Dit blijkt niets extra te kosten, aangezien er mensen zijn geweest die de kamer voor 5 nachten hadden geboekt en niet zijn komen opdagen. We krijgen deze betere kamer allebei de nachten en zijn benieuwd wat voor upgrade dit is. Nou bij binnenkomst worden we helemaal overdonderd. We zouden een kamer krijgen welke al behoorlijk groot is, nl. 45 m2, maar deze is dubbel zo groot!!!

Bij binnenkomst hebben we rechts de badkamer met een toilet, douche en wastafel welke al erg mooi is. Als we verder de hal inlopen komen we bij de eettafel en de keuken. Verder is er een woonkamer met bank, stoelen en een grote tv. Hiervandaan zien we de slaapkamer al met een kingsize bed en nog eens een grote tv. Wij denken dat dit het is, maar nee hoor. De eigenaar leidt ons verder rond en vanuit de slaapkamer komen we in een ruimte met weer een wastafel en een kast.. Nog een deur verder komen we in de grote badkamer met nogeens een wastafel, een bubbelbad, een douche met aan allebei de kanten een douche kop en nog een toilet.

Jeetje, dit ga je niet menen. De eigenaar verteld dat zijn dochter hier vorige week heeft gelogeerd en dat dit goed is bevallen. Nou dat kunnen we wel begrijpen. Daarnaast hebben we ook nog een groot balkon met 2 zitjes. Dit is echt niet meer normaal. Het blijkt dat dit de king master suite is. Hij verteld Sipke uiteindelijk dat als deze kamers onbezet blijven hij meestal een jong stel zoals ons deze kamer geeft, aangezien hij wel verwacht dat wij dit kunnen waarderen. En of wij dit kunnen waarderen. We zijn de hele avond overdonderd door deze grote kamer (het lijkt wel een appartement), maar wel ongelooflijk blij want dit is erg leuk. We kunnen elkaar zelfs kwijtraken in deze kamer : )

Het uitzicht vanuit onze kamer is de virgin river en het is een heerlijk kabbelende rivier. Heerlijk rustgevend hier, dus we verwachten dat we ons wel kunnen vermaken deze paar dagen.

‘s Avonds gaan we op aanraden van de eigenaar eten bij Oscars. We kunnen hier lekker eten en gezellig buiten zitten. Het blijft ‘s avonds ook nog warm. We besluiten na het eten een toetje te bestellen en dit te delen. We bestellen een brownie sundae. Dit zijn warme brownies met ijs en slagroom. Als de ober ermee aankomt, schieten we in de lach. Wat zijn wij blij dat we er maar 1 hebben besteld. Het is net een ijsbergje en met z’n 2en kunnen we het net op.

Na het eten rijden we terug naar ons hotel om ons voor te bereiden op morgen. We gaan dan ‘s ochtends fietsen en ‘s middags willen we nog een wandeling maken.