Vandaag rijden we om half acht naar Monument Valley. Het is al aardig lekker weer. We gaan deze keer via een andere weg waar we weer ongelooflijk mooie rotsformaties tegen komen. In de verte zien we Monument Valley liggen. De wegen zijn hier wel vreemder dan in Nederland. Soms ga je steil omhoog en zie je de weg niet meer. De volgende weg daal je weer 8%. Voor mensen met hoogtevrees is dit toch wel eng, maar ja ik zal mijn angsten toch moeten doorstaan om ergens te komen.
Eenmaal aangekomen in Monument Valley gaan we naar de tours. We geven onze voucher af en kunnen dan nog een kwartiertje lopen naar de stallen. Hier dienen we een formulier te tekenen dat alles op eigen risico is. Oke, wat kan er allemaal gebeuren?
Er worden voor ons 2 beginnerspaarden gezadeld en dan kunnen we in het zadel klimmen. Ik vind het nu al doodeng en ga het liefst gelijk er van af, maar Sipke haalt me over om het te proberen.
En daar gaan we. We gaan eerst een stukje naar beneden om in de vallei te komen. Eenmaal in de vallei ontspan ik een beetje en vind ik het wel leuk. Sipke vindt het al helemaal geweldig en filmt een stukje. De vallei blijkt toch niet helemaal plat te zijn (Dat is dus weer een verkeerde gedachte van me) en we gaan heuveltjes op en af. Het paard van Sipke gaat ondertussen langs een boom waardoor Sipke bijna half in de boom ligt.
Als we een heuvel opgaan met een stukje “afgrond” naast ons, gaat mijn paard een stukje van het pad af. Nu staat het huilen me toch echt nader dan het lachen en durf ik niet meer. Gelukkig is de gids zo aardig om mijn paard, met mij erop, mee te nemen op sleeptouw. Hierdoor vind ik het minder eng.
Bij de rustplaats aangekomen ben ik blij dat ik even af kan stappen. Hier staan we bij een steen die glinstert in de zon. Dit blijkt onyx in de steen te zijn. Na wat te drinken stappen we weer op het paard (ik ga weer mee op sleeptouw) en dan rijden we over een rotsige ondergrond. Ik blijf bang dat het paard met mij erop valt, maar ik kan wel meer genieten. Het lijkt alsof we helemaal alleen zijn in deze vallei. We komen langs de “Mittens”. Deze rotsen zijn zo genoemd, omdat ze lijken op wanten. Als we een stukje recht lopen gaan we ook nog eens in draf. Ben ik net een beetje aan het genieten, gaan we dit doen… Gelukkig doet de gids dit af en toe en uiteindelijk kan ik het wel waarderen en ontspan ik. Sipke zijn paard blijft een beetje achterop waardoor Sipke besluit om ook af en toe in draf te gaan. Het gaat hem toch allemaal wat beter af dan mij.
Na een uur en drie kwartier gaan we richting de stallen. Nog 1 obstakel, we moeten hiervoor redelijk omhoog. We nemen een pad waar rechts de “afgrond” is, dus ik blijf gewoon naar links kijken. Bij de stallen aangekomen ben ik blij dat ik weer kan afstappen.
Al met al is dit een geweldige ervaring die je niet wilt missen. Sipke heeft er ontzettend van genoten en ik de helft van de rit ook wel, vooral de platte gedeeltes. We hebben de vallei op zijn mooist gezien waar je anders niet kan komen.
Onze gids besluiten we een fooi te geven. We hebben het geluk gehad dat we een redelijk jonge vent hadden die ons de vallei heeft laten zien en ons echt een tour heeft gegeven. Als we afscheid van hem nemen, krijgen we nog een sigaret van hem van het indianenmerk. Deze kun je hier niet kopen, maar kunnen we dus wel proberen.
Na een kwartiertje lopen komen we weer bij de parkeerplaats. We besluiten om hier te gaan lunchen. Het is lekker eten en je hebt een geweldig uitzicht over de vallei. Na de lunch rijden we terug naar ons hotel om de rest van de middag te relaxen.