Author: Catharina Smeekes

Vandaag gaan we op weg naar Morro Bay. We nemen hiervoor de kustroute, zodat we de zee gaan zien. Sipke heeft gisteravond al de TomTom ingested, maar heeft de route een aantal keer moeten laten herberekenen zodat we de kustroute kunnen nemen.

Sipke gaat eerst de auto in de parkeergarage halen, zodat we de spullen bij het hotel kunnen inladen. Wanneer dit gebeurt is, kunnen we proberen San Francisco uit te komen. Dit gaat toch nog wel gemakkelijk, aangezien het hier allemaal eenrichtingsverkeer is.

We gaan de snelweg op richting San Jose. Op een gegeven moment moeten we de snelweg af volgens de TomTom. He, ik dacht dat we naar San Jose gingen. We komen erachter dat om deze route op de TomTom te krijgen, Sipke een paar plaatsen moest ingeven. Dus we rijden terug om even later weer dezelfde weg te vervolgen. Ach een kleine omweg maar dan gaan we ook goed.

We stoppen bij de McDonald’s om nog maar een kop thee te halen. Wat is dat toch goedkoop hier. We rijden verder en zien eindelijk de zee. We komen bij Monterey uit. Hier rijden we de 17-mile drive. Dit is over Pebble Beach met een aantal mooie uitzichtpunten. Nou, volgens ons is dit een soort Beverly Hills. We rijden langs de meest grote huizen en veel golfterreinen. Maar inderdaad, we krijgen ook een paar mooie uitzichten, waaronder een uitzicht op een rots met heel veel zeeleeuwen.

We vervolgen onze weg via Carmel en krijgen een beetje honger, maar ja we komen nog niets tegen. We rijden nu echt de kustweg. Erg hoog , maar geweldige uitzichten op de zee. Het is hier alleen wel een stuk kouder en vooral veel wind.

We komen bij Big Sur en zien een restaurant. Zo, gelijk stoppen en dan kunnen we lunchen. Dit is een erg leuke plek en lekker eten.

Wanneer we verder rijden gaan we echt de bergen in. Ik vind dit een stuk minder eng, omdat ze hier veel meer vangrails hebben. Tevens denk ik dat als we van de weg raken, we in zee storten. Doet toch minder pijn dan van de rotsen vallen in de afgrond. Mijn gedachte klopt natuurlijk niet, maar ik vind het prima.

Eindelijk, rond 6 uur komen we bij Morro Bay. We hebben een kamer vlakbij de haven en na de koffers weggezet te hebben gaan we hier rondlopen. Jeetje, wat is het hier koud. Het is maar 16 graden en er staat erg veel wind.

We lopen een stukje door het stadje en komen de Flying Dutchmen tegen. Op het bord aan de zijkant staat een klomp met tulpen en daarboven de winkel. Ja, dit moet natuurlijk op de foto. Net zoals de Rabobank waar we gaan pinnen.

We komen een rock café tegen en gaan hier een kopje warme thee drinken. Het blijft verbazingwekkend, maar hier krijg je gewoon een refill voor je thee. Net zoals voor je frisdrank.

We bestellen ook maar een kleine salade, want we hebben niet zoveel honger. De stroom blijkt ook in het hele dorp zijn uitgevallen vandaag, maar gelukkig is dit nu weer verholpen.

Wanneer we buiten een sigaretje gaan roken, raken we aan de praat met 3 mensen die hier wonen. Ze nodigen ons gelijk uit om bij hun te komen zitten. Dit is erg gezellig en het zijn leuke mensen. We nemen nog een lekker drankje en de karaoke avond begint ook. We doen natuurlijk niet mee, want we willen niet gelijk alle gasten wegjagen hier. Rond negen uur vinden we het welletjes geweest en lopen we terug naar onze kamer. Dit is een erg leuk dorpje en we denken dat het hier vooral zomers erg druk is.

Vannacht redelijk goed geslapen. Het blijkt dat dit hotel nogal gehorig is en we hadden in de kamer naast ons iemand liggen die echt bomen aan het omzagen was.

Vanochtend gaan we eerst ontbijten. Het is redelijk druk en er zijn niet heel veel tafels beschikbaar. Gelukkig kunnen we bij iemand anders aanschuiven.

Na het ontbijt gaan we lopend naar de kerk waar onze gids staat te wachten. Dit is een paar straten lopen, maar het is zo steil omhoog dat je het gevoel hebt dat je al heel veel hebt gelopen.

We zijn een half uur te vroeg bij de afgesproken plek en gaan eerst maar even een kop thee scoren. We lopen hierna op ons gemak terug naar de kerk waar onze gids ook staat. We zijn met een groep van ongeveer 10 man. De gids vertelt ons eerst iets over de kerk waar we staan en over de aardbeving in San Francisco. In 1906 was deze aardbeving, waarna er een grote brand uitbrak. We gaan de kerk in en zien hier historische foto’s van deze ramp.

Hierna gaan we verder Chinatown in. Het is maar een straat verder, maar je loopt een wereld van verschil in. Je ziet de typische gouden en rode kleuren. Het blijkt dat rood voor geluk staat en goud voor rijkdom.

We lopen door naar een gebouw waar bakstenen uit de muur steken. Na de aardbeving is dit gebouw herbouwd met de stenen die verbrand zijn met de brand van 1906. Dit is een apart gezicht aangezien deze stenen uit het gebouw steken.

We krijgen nog verdere uitleg over Chinatown. Het blijkt dat hier ook vooral ouderen wonen, aangezien zij dit een veilige plaats vinden. Chinatown bestaat uit 20 straten en alleen hier wonen al 15.000 Chinezen. (Illegalen niet meegeteld). Zodra we bij een tempel komen neemt onze gids ons mee naar binnen. We dienen onze schoenen uit te doen, maar mogen gelukkig wel foto’s maken. Er wonen hier nonnen en elke dag hebben ze een ritueel voordat ze gaan eten. Helaas is dit ritueel net geweest en kunnen we dit niet meemaken. We zien wel de Boeddha’s en de tempel.

Wanneer we buiten verder lopen, horen we geklik en blijkt dat er hier Majhong wordt gespeeld onder een winkel.

We gaan verder naar een kruidenwinkel. Hier kennen ze geen apotheken, maar kruidengenezers. Je neemt je recept mee en hier wegen ze het af en vertellen ze hoe vaak je dit moet nemen. We krijgen van de gids een flesje te zien wat hoofdpijn moet verhelpen. Dit druppel je op je slaap en dan zou dit moeten helpen. Onze gids haalt ook nog een poot tevoorschijn. Dit blijkt een pees van een hert te zijn, wat ook weer ergens goed voor is.

Verderop gaan we een steeg in. Dit is een klein steegje waar de stroomdraden overal loshangen. Je ziet ook overal wasgoed buiten hangen en ze wonen echt op een kluitje. In deze steeg zit ook een bedrijf waar ze fortune cookies maken. Dit blijkt niet eens Chinees te zijn, maar gejat van de Japanners. We mogen een koekje proeven en dit blijft lekker. Tevens krijgen we te zien hoe de fortune cookies gemaakt worden.

Als we de steeg uitlopen komen we op het drukke gedeelte uit. Er lopen hier veel Chinezen die hun boodschappen doen. We gaan een soort supermarkt in. De vissen die hier verkocht worden leven nog. Voor in de winkel ligt een hele grote vissenstaart die blijft kronkelen. Ze verkopen hier verder ook nog levende padden, poten, hart en nog veel meer. Nee, hier willen we niets kopen. Even verderop zien we nog een aantal andere winkels, waaronder een winkel waar dode eenden en varkens hangen en liggen.

Uiteindelijk komen we bij een winkeltje waar we thee gaan proeven. De jongen die dit doet verteld ons erg veel over allerlei theesoorten en waar het goed voor is. We proeven diverse soorten verse groene thee, een bloementhee en witte jasmijn. Dit smaakt ontzettend lekker en het liefst zou ik thuis ook alles vers gaan drinken. We vinden dit ongelooflijk boeiend, maar helaas moeten we weer verder. We lopen nog langs een aantal winkels en komen dan bij een plein waar allerlei sociale activities zijn, vooral voor ouderen.

Tijd voor lunch. We gaan lunchen bij Kan’s en krijgen hier dim sum. Dit zijn diverse hapjes op een grote ronde draaischijf. We kunnen dit ronddraaien en overal iets van eten. Gelukkig zit er ook vlees tussen voor Sipke.

Het is nu al half twee en om 10 voor twee moeten we bij Alcatraz zijn. Samen met een Nederlands stel wat ook hier moet zijn, delen we een taxi. Bij aankomst kunnen we onze voucher omwisselen voor de kaartjes en kunnen we aan boord. We gaan ongeveer 10 minuten varen voordat we bij Alcatraz aankomen. Ondertussen hebben we op de boot een mooi uitzicht op de Golden Gate Bridge, Alcatraz en de stad. En we hebben geluk: Alles is zichtbaar en geen last van mist.

Zodra we bij Alcatraz aankomen gaan we van de boot af. Hier krijgen we een uitleg over hoe en wat en kunnen we weer omhoog gaan klimmen. Bij het cellencomplex krijg je een audiotour. We doen deze in het Engels zodat we geen nagesynchroniseerde versie krijgen.

We lopen de cellen in, zien de isoleercellen, de keuken en nog heel, veel meer. Wow, wat is dit indrukwekkend! Vooral met de verhalen erbij en de geluiden van dichtslaande deuren. Vanuit hier heb je ook nog eens een geweldig uitzicht op de stad en kun je heel goed zien San Francisco op heuvels gebouwd is.

Rond half vijf gaan we met de boot weer terug. Na terugkomst wandelen we naar Pier 39. Dit is lekker toeristisch en we gaan hier eten met een uitzicht over de haven. Je ziet erg veel zeeleeuwen in het zonnetje liggen. En een lawaai dat deze beesten maken. We eten bij de Italiaan pizza. We lopen nog even over de pier en nemen dan een taxi terug naar het hotel.

De taxi chauffeur is erg leuk en praat de hele rit. Wanneer we op een steile weg komen, waarschuwt hij ons voor de heuvel. We zien niets, maar wanneer we naar beneden gaan voelen we het. Ik slaak een klein gilletje. Deze stad is echt niet normaal. Je ziet wel eens films of series met San Francisco, maar het is hier inderdaad erg steil. Zelfs het parkeren is vreemd. We hebben een straat gezien waarbij je op een hoek van 90 graden moet parkeren. Ik zou bang zijn dat mijn auto omrolt.

Als we terug zijn bij het hotel gaan we eerst nog even langs de supermarkt. Daarna ga ik de blog typen, maar helaas hebben we nu iemand in de kamer naast ons die volgens ons aan het telefoneren is. We kunnen bijna letterlijk het gesprek volgen. Dit is een ontzettend leuk hotelletje, maar het is wel een beetje jammer dat het zo gehorig is.

Vanochtend eerst weer lekker genieten van een ontbijtbuffet. Nadat we onze spullen hebben ingeladen en overbodige papieren hebben weggegooid kunnen we onze weg vervolgen naar San Francisco.

Voor deze route gaan we weer terug door het park en moeten we weer een stuk omhoog. Bij een uitzichtpunt gaan we toch stoppen om een uitzicht over de vallei te hebben. Dit is toch wel mooi, alleen blijf ik wel een beetje bij de rand weg.

We vervolgen onze weg en zien nog 1 keer deze mooie omgeving.

We komen na een uurtje door een schattig dorpje en kijken goed om ons heen. Hierna moeten we weer naar beneden en nee, dit gaat helaas niet geleidelijk met een rechte weg. Het blijkt een kronkelweg om de berg heen te zijn. Ik stel me zo voor dat dit ongeveer zo is als de bergen in Frankrijk. Gelukkig gaan we aan de goede kant naar beneden en zie ik naast me geen afgronden. Wel zien we waar de weg heen gaat en dat is mooi en eng tegelijk. Sipke geniet er van en vindt het superwegen. Hij vindt het hier net de game “Need for Speed”. Gelukkig rijden we alleen niet zo hard, want anders waren we allang de bocht uitgevlogen. Ik weet namelijk hoe Sipke rijdt in het spelletje : )

Rond half 2 komen we bij Tracy aan. In deze stad gaan we bij Denny’s eten. Dit is best goed te doen voor de lunch. We moeten nu nog ongeveer een uur rijden naar San Francisco. Zodra we Oakland inrijden, zien we al bijna San Francisco. We voelen ons ook bijna in Nederland, want we zien windmolens en het is hier erg bewolkt.

 We gaan over de Bay Bridge San Francisco in, want we weten niet hoe druk de Golden Gate Bridge is en hoever dit van ons hotel af is. De Bay bridge blijkt een tolweg te zijn en druk dat het hier is. Volgens mij zijn het wel negen banen die uiteindelijk weer samengevoegd worden tot vier banen.

We gaan langzaam over deze brug en zien in de verte al Alcatraz en de Golden Gate Bridge liggen.

Wanneer we San Francisco binnenrijden en de snelweg afgaan, zien we gelijk de hoogteverschillen hier. Het is bijna allemaal eenrichtingsverkeer en het gaat steil naar beneden en omhoog. We zijn redelijk snel bij ons hotel, waar we de auto even voor het hotel parkeren.

Na het inchecken en de spullen uitladen kunnen we doorrijden naar de parkeergarage. Deze is bijna om de hoek en hier komen we pas dinsdag weer terug. Je auto heb je hier namelijk niet nodig.

Bij het hotel krijgen we een routekaartje zodat we vast kunnen zien hoe we moeten lopen. We gaan eerst een stukje omhoog. Nou dat merk je wel. Je loopt op de stoep, maar je voelt aan je kuiten hoe steil je omhoog gaat. Als we de tweede weg omhoog gaan zijn hier zelfs trappen, anders kom je bijna niet omhoog. Gelukkig gaat naar beneden iets makkelijker en lopen we naar Union Square. Hier zitten een aantal grote winkels. Bij Macy’s gaan we naar binnen en hier hebben ze een burger bar.

Lekker, weer hamburgers. Sipke heeft wel weer zin in een hamburger en ik bestel een hamburger zonder broodje en friet, maar met groente en salade. Toch nog een beetje gezond.

We lopen terug naar ons hotel en bereiden ons voor op morgen. Dan gaan we ‘s ochtends wandelen in Chinatown (we hebben nu al last van onze kuiten als we er aan denken) en daarna naar Alcatraz.

Vannacht heerlijk geslapen. Na ons ontbijt vertrekken we naar Yosemite. Vanaf het begin van het park is dit helemaal geweldig. We stoppen als eerste bij de Bridalveil waterval. Helaas zijn de watervallen in de herfst droog of stroomt er een klein stroompje, maar dit maakt deze vallei er niet minder om. Bij de Bridalveil waterval lopen we een stukje steil omhoog. Hier heb je een goed uitzicht op de waterval. De mensen lopen op de rotsen om nog iets verder te gaan. Wij gaan dit ook doen. Alleen de rotsen zijn toch wel erg glad. Sipke loopt nog iets door, maar ik stop bij de 2e rots.

We stappen de auto weer in en rijden verder naar Cathedral Beach. Hier kom je bij een strandje en wat water. Het is hier ontzettend rustig en we hebben het gevoel dat we hier helemaal alleen zijn. Even later stoppen we nog een keer langs de weg en kunnen we door het gras lopen. Ja, grasvelden hebben we in Nederland ook, maar hier krijg je er een veel beter uitzicht bij. We spotten weer een paar herten en maken nog een paar foto’s.

Na nog een paar stops komen we bij het Village center en gaan we eerst een broodje eten. We lopen verder naar het visitor center en bekijken wat de mogelijkheden zijn voor makkelijke wandelingen. Ja, we zijn nog niet zo ver dat we al de moeilijke wandelingen kunnen gaan doen. We besluiten naar de Lower Yosemite waterval te gaan. We stappen op de shuttle bus en stappen 2 haltes verder uit. We lopen naar de waterval. Deze staat helaas droog, maar het blijft een geweldig uitzicht. Van hieruit lopen we iets verder het pad op en het blijkt dat we hier nog best ver kunnen lopen.

Uiteindelijk lopen we 2,5 uur door het bos vanwaar je fantastische uitzichten hebt.

We zien de Half Dome, een erg bekende rots in Yosemite. Verder zien we veel mooie bomen en rotsen. Gelukkig komen we geen beren of bergleeuwen tegen, want hier was ik wel even bang voor. Wel wordt je hier lastig gevallen door vervelende vliegen. Eindelijk komen we bij Mirror Lake. Dit staat in de herfst ook droog, maar je kunt wel zien waar normal het meer is. We zijn ook best trots op onszelf, want om hier te komen hebben we niet de meest makkelijke route gelopen. We zijn steil omhoog gegaan langs rotsen en hoogtes, maar het was het waard.

Vanuit Mirror Lake nemen we de makkelijke route terug naar de shuttle bus. We stappen uit bij de parkeerplaats en gaan terug naar ons hotel. We zijn nu wel erg vermoeid, maar dit park is zo mooi. Het is weer totaal anders dan de andere parken waar we geweest zijn.

‘s Avonds gaan we lekker uit eten. Na het eten bestellen we maar weer eens een toetje. Gelukkig is deze minder groot dan in Springdale, maar we zijn nog steeds blij dat we er maar 1 hebben besteld.

Nu doen we niet zoveel meer en gaan we wachten op de finale uitzending van onze favoriete serie True Blood. We hebben hier HBO, dus kunnen dit nu al in Amerika zien.